mowa bardziej przypomina przekarmioną nawozami trawę. 

nawet dzielnicowy ostrzega o możliwości zajścia 

niespodziewanych zdarzeń, cokolwiek to znaczy. 

ten świat nigdy nie był mój. jednak kategorycznie

odżegnuję się od kategoryzacji. szukam końca języka.

nawet lista lektur obowiązkowych rozbujała stół. 

ten z powyłamywanymi nogami nijak nie pasuje

do pozłacanego wizerunku sielskiego krajobrazu,

gdzie mleko się rozlało w kwaśnej atmosferze

tworząc korzuch pełen złudzeń. 

nocnych zgromadzeń i kapturowych sądów nie należy ignorować.

można nie doceniać, by ocknąc się z bólem skopanych żeber.

dookoła mamy /zgodnie z wywrzeszczanym zamówieniem/

wszystko, czego tylko ogłupiona dusza zapragnie. 

zupełnie jak u mamy. tylko sprawdzaj ceny. 

my sieroty nienawidzimy obcych. zwłaszcza w swoim grajdole.

nie chcemy przyjąć cudzej niedoli do wiadomości, cedzonych

nam do ucha z niewiarygodnym smakiem, aż odlatujemy

nakarmieni paszą bogów pędzoną na złudzeniach.

tylko nie wiem, kto za to zapłaci i dlaczego 

dopada mnie znikanie. na szczęście

ktoś gasi światło.