Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

a te kamienie co nam drogę naznaczają

odwróć

twarzą do słońca

 

delikatnie

 

misternie ułóż z nich most

do mnie

do świata 

jasnych przestrzeni

 

niech nam kamienie chlebem będą 

ogrzeją! 

 

ukryci we własnych półcieniach

dotykiem lekkim

aksamitnie wczepieni w istnienie 

ciał i przeczuć

 

wspierając się mocno o ziemię 

podryfujemy w rozpostarte ramiona 

ulic dróg światów

 

odkrywając nagość dojrzałej twarzy

 

roześmiani zatańczymy śmiało na złotym gościńcu

na grzbiecie wielkiej skały

 

dla równowagi

zanurzymy stopy w zimnym potoku

 

Ilość odsłon: 2380

Komentarze

styczeń 07, 2018 20:40

Lucyno, z całą sympatią, ale muszę powiedzieć prawdę (subiektywną): grafomania!