Gatunek japońskiej poezji lirycznej powstały w XVII w. i uprawiany do dziś.

Haiku składa się z trzech wersów o rozpiętości 5,7,5 sylab. Tematyka haiku jest bardzo rozległa, ujęta zwięźle, rzeczowo, często dowcipnie, utwory zakończone są zazwyczaj wyrazistą puentą.

Poeci europejscy tłumaczyli, a nawet naśladowali haiku szczególnie na przełomie XIX i XX wieku. We współczesnej poezji polskiej nawiązywali do tej formy m.in. S.Grochowiak, R. Krynicki.

Haiku najczęściej skupia się na jednym przedmiocie wgłębiając się w jego istotę poprzez wyciszenie, kontemplację, ascetyzm języka, wysublimowaną prostotę formy.

Przykłady haiku napisanych przez twórcę tego gatunku, Matsuo Basho, można poczytać tutaj:

Haiku japońskich mistrzów - Basho