oj obcięło koment

dużo chaosu w tekście. być może to celowy zabieg, na co mogłaby zwracać uwagę pierwsza cząstka.. samotność, strach, bezradność - powodują odczucie próżni pierwotnej. słoń trochę ujednolica spojrzenie czytelnicze. trzymany w kredensie, bez ogona, z dziurką do środka. wiemy o nim wszystko co według autora powinniśmy.
moja konkluzja jest na tym etapie taka: słoń jako skarbonka, może marzeń, pragnień. ciężki na zewnątrz, ale ubogi od środka. (trochę skojarzeń z siłownią. ludzie dobrze wygladaja, ale niewiele mają do powiedzenia.. choć to ostatnio mylące

dużo chaosu w tekście. być może to celowy zabieg, na co mogłaby zwracać uwagę pierwsza cząstka.. samotność, strach, bezradność - powodują odczucie próżni pierwotnej. słoń trochę ujednolica spojrzenie czytelnicze. trzymany w kredensie, bez ogona, z dziurką do środka. wiemy o nim wszystko co według autora powinniśmy.
moja konkluzja jest na tym etapie taka: słoń jako skarbonka, może marzeń, pragnień. ciężki na zewnątrz, ale ubogi od środka. (trochę skojarzeń z siłownią. ludzie dobrze wygladaja, ale niewiele mają do powiedzenia.. choć to ostatnio mylące

Oj tam, oj tam ;)

widocznie paznokcie się nie wdrapały w pamięć, a dziurawy słoń tak :)

na groszu bym skończyła, albo taka ze mnie jędza :) , że znam końcówkę Autorki i się wymądrzam, tak też może być.

Pazokciowa cześć była od początku ;)
Napisane za jednym zamachem.
Dzięki za odwiedziny i zostawienie śladu :)
Pozdrawiam

kurczę, czytałam już przecież o tym słoniu z dziurą...
ale teraz jakby ta paznokciowa część przybyła?

nie umiem skleić tych 2 części
może o to właśnie chodzi, aby się [temu słoniu] nie dokleił ogon :)