Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki




Cisza narasta i kropla po kropli
napływa do nóg, rąk, serca i głowy.
Drganie światła na końcówkach nerwów
koduje odgłosy mknących galaktyk .


Ogarnia mnie łagodne ciepło i harmonia.
Przepływają światy otulając skórę
kokonem z miliardów gwiazd; wszystkich istnień.
Kosmiczna siatka łapie mnie do siebie.


W rozpoczętym balecie duchów i ciał,
mieszamy  pulsy, łączymy oddechy...
Starcy, niemowlęta, kulawi i głupi;
zrodzeni z ziemi i skrawka Milczenia.

              x

"Lecz zapomniałaś o nas"- tak rzecze stonoga.
Pokrzywa, jeleń, kamień, mrówki i anioły
tańczą w kręgu istnienia składając ofiarę.
"Jesteśmy z tobą także" - po kres ziemskich rojeń.
Ilość odsłon: 1104

Komentarze

maj 24, 2018 15:35

Ja to czytam, jako pogodzone ze światem umieranie. I z sobą. Mnie też nasunęła się na myśl kapiąca kroplówka.
Harmonia i ciepło. - Buddyzm?
Pozdrawiam.

maj 23, 2018 20:49

Ładne, i takie metafizyczne :)

maj 23, 2018 11:34

przeczytałem.
co prawda, to nie moja bajka, bo ja stoję w drzwiach, ale pozdrawiam autorkę i tylko spokojnych snów życzę.

maj 22, 2018 20:26

Pierwsze skojarzenie: szpital, kroplówka.
Ale jest szersze spektrum, jest dobrze
Pozdrawiam

Konto usunięte

2-42-42-4

maj 22, 2018 16:08

Wciąga, cisza, ciepło i sen. Pozdrawiam.

maj 22, 2018 14:44

Och, Grzybowa. Stuknęłam się w łeb. Dziękuję za podpowiedź.

maj 21, 2018 21:54

Dobra, niech Ci będzie.

maj 21, 2018 19:08

z tej, z tej :)

maj 21, 2018 18:43

To z innej bajki, Grzybowa.

maj 21, 2018 14:20

a gdzie anioł i róża?