Tak sobie bluźnię, że na początku Bóg stworzył cierpienie i obdarzył nim, według sobie tylko znanej sprawiedliwości, wszystko, co żyje. Potem ustanowił prawa tego Świata a ból, niespełnienie i niesprawiedliwość podstawami praw tych są. Zabijać i ból zadawać możliwością jedyną, by przeżyć dłużej, niż inni. Bóg lęk przed śmiercią i wolę życia w Istotę każdą wbudował… A prawa te dobrze działały, działają nadal, świat w dynamicznej harmonii trzymając.
Dobrze nas Bóg obdarzył, bluźnię, że nie ma innego świata.
A na koniec, żartem może, obdarzył nas Boga Wyobrażeniem, co na naszych potrzeb podobieństwo, tworzone jest przez tych, Co Wiarę Mają.
Nigdy, nikomu, za żadne zło wyrządzone, tej złudy naiwnej i pogodnej, odbierać nie wolno…

**
Zaczepił mnie Świadek Jehowy chcąc nawrócić na swoją idyllę. Po dziesięciu minutach rozmowy uciekł. Po prostu. On w swoją idyllę nie wierzy, udaje tylko, okłamuje się - pomyślałem. 
Gdy patrzyłem, jak odchodzi ze spuszczoną głową, szybkim krokiem, poczułem się winny. A później poczułem współczucie, nie litość, współczucie.
Pomyślałem, że na swój sposób kocham tego człowieka.
Pomyślałem, że mam władzę zmięcia człowieka jednym słowem. Jak śmieć. Sam się wyrzuci do kosza.