Tytuł zmieniłbym na "Drogi" a wiersz jak poniżej:


smagana namiętnościami

kamieniami zarosła

ściśnięta ostami

miedza


czy


trakt wyniosły

specjalistów od sowicie opłacanej empirii

drukowanej maleńkimi literkami

na ulotkach recept


pewna siebie

jak teoria wielkiego wybuchu


Za dużo tych "dróg" w Twojej wersji (kawa na ławę).
Pozdrawiam.

Dziękuję za uwagi :) i pozdrawiam Wszystkich.
Raczej nie będę go rozbudowywać, wiersz swoje odleżał i jeszcze nie straszy, a niektórym nawet się podoba, czyli jest OK...
:)

:-)

widzę, że ciągnie Cię w stronę haiku, to pewnie stąd ta zwięzłość
jest klimat, lubię takie pisanie, ale chciałbym przeczytać dłuższą narrację w Twoim wykonaniu
Pozdrawiam

Myślę, że gdyby ten tekst rozbudować, to byłby bardzo, ale to bardzo dobry. Podoba mi się koncept i styl utworu, jest taki niepretensjonalny , oszczędny, ale też troszeczkę... hmmmm. Mistyczny?

Ogólnie dostrzegam tu solidne podwaliny czegoś fajnego ;)

pzdrw

nie do końca przekonał. może następny zadziała

Coś w tym jest, ale zbyt to oczywiste...

Azi namieszałaś troszkę, taki koncepcyjny ten wiersz (dwa). Mnie osobiście drugi przypadł do gustu ale jeszcze bym dostosował rytm i dookreślił puentę. Pozdrawiam