Maciek Froński

Pałacyk Schneidera

W pałacyku się Schneidera

Nikt nie zbiera jakoś teraz,

Nikt się w salach nie pokaże,

Straszą puste korytarze,

Nikt nie bywa w małej wieży,

Nic tak nie jest, jak należy.

Czasem jednak, gdyby w ciszę

Tak się wsłuchać trochę dłużej,

Można jakiś śmiech usłyszeć

I dziecięcych tupot nóżek.

Można, choćby kto był głuchy,

Wszyscy myślą, że to duchy.

Mnie też czasem strach obleci,

Więc wyjaśnić sobie wolę,

Że nie duchy to, lecz dzieci –

Kiedyś było tam przedszkole.

Do dziś zdrowe są i całe,

To mieszkańcy Bielska-Białej.

Już nie tylko tatę, mamę,

Często dzieci mają same,

Lecz choć przeszły długie lata,

W nich się przecież nic nie zmienia:

Ten był w „Misiach”, tamta w „Skrzatach” –

Odzywają się wspomnienia.

Ilość odsłon: 2790

← Poprzednia 1 2 3 Następna →

Maciek Froński

2-4 2-4 2-4

maj 14, 2019 07:30

A to nawet brzmi obiecująco :)

grzybowa

2-5

maj 14, 2019 06:27

będę gryźć, ostrzegam
właśnie od wpół do piątej czytam książki "dla dzieci", które z bibliotek i z domów przynoszą do szkoły moi uczniowie
powstaje tego mnóstwo, a żeby móc z dziećmi porozmawiać o treści - muszę je poznawać na bieżąco, robić notatki, bo zapomnę po kilku dniach przecież szczegóły, a nie mogę sobie na to pozwolić

no i wiecie, jak mnie wkurzają cholerni wydawcy, którzy bezmyślnie wszystko, co "nie dla dorosłych" oznaczają jako "dla dzieci"

warczę, szczekam i będę gryźć
zagryzę, nie żartuję
Froński pierwszy będzie!
(jak się nie poprawi)

imre

2-4 2-4 2-4 2-4

maj 14, 2019 05:20

Uwielbiam to miejsce zwłaszcza o poranku. Kiedys przedszkole, ruina, perełka... cudnie dziś wygląda.
Przedszkola szkoda...

Kiedyś myślałem że to tam mieszka Pan Kleks (choć byłem już wtedy dość duży)

Wierszyk dla dzieci i dla tych co znają to miejsce. :) znam i doceniam to co piszesz

Pozdrawiam z jednego z brzegów Białki; )