Dziwna

*** z cyklu nic (smutek)

i pomyśleć

że gdyby mnie nie było

nic nie różniłoby się aż tak bardzo

szukam jakiejś ucieczki

od nierozróżnialnych twarzy

pędzących wokół mnie

potworne dźwięki

unoszą miłość czy nienawiść

zmierza w nieznanym mi kierunku

nabiera niepewności

błądzi i kłamie

rozciągając wszystkie kolory

zachodzą mgłą

by krótką chwilę potem

wypalić się na słońcu

Ilość odsłon: 859

Dziwna

2-5

lipiec 20, 2019 01:00

mogę tylko podziękować, Joasiu
i to bardzo, bardzo:)
i pozdrowić:)
co niniejszym czynię
:)

Joanna-d-m

2-5

lipiec 18, 2019 20:37

Do tego wiersza będę wracała szczególnie.
Pozdrawiam

Dziwna

2-5

lipiec 17, 2019 10:23

możliwe, że tak właśnie powinno płynąć
ale niech na razie sobie płynie własnym torem
ta miłość
czy ta nienawiść
i tak rozciągnie się we mgle
i tak wypali się na słońcu...
i tak nic
i tak nic

dziękuję Imre, za czytanie i komentarz
może kiedyś coś poprawię w wierszu
ale na ten czas to takie akurat pstryk chwili

p.s. nie wiem co się dzieje
wszystkie moje maile to widma
dzisiejszy pewnie też fruwa w przestworzach
przepraszam

pozdrawiam serdecznie:)

imre

2-4 2-4 2-4 2-4

lipiec 17, 2019 00:47

Nie jestem pewny, czy nie powinno być: zmierzają, błądzą, kłamią... dla konsekwencji. Bo chyba odnosi się to do "twarzy pędzących wokół mnie"

Wtedy też całość wg mnie nabiera płynności

Całość czytam jak o próbie dążenia do indywidualizmu.

Pozdrawiam

Ps.. co z tym moim mailem-widmo? :)