Mister D.

Poeta na trupie harmonii

Poeta na tropie harmonii w naturze

(kto tutaj, kurwa, wyrzucił tę butelkę)
siódme poty wylewa, na siódmą górę
wchodząc, idąc siódmym lasem, siódmą rzekę

przepływając wpław (kurwa mać, zdechła ryba
do góry brzuchem, [łza poety ją wskrzesza]).
Wreszcie jest - Drzewo jak wiersz, którym oddycha,
że aż nie widzi folii, która powiewa

[zużytych podpasek, papieru i gumek]
na gałęzi - co najwyżej ślubny welon -
- poeta na tropie harmonii w naturze
(kto tu wyrzucił zepsuty akordeon).

Ilość odsłon: 2012

← Poprzednia 1 2 Następna →

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

lipiec 21, 2019 21:15

Luz. :)

tetu

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

lipiec 21, 2019 21:08

Paweł to przez te góry i lasy, raczej;)
Wiersz w porządku, spoko.

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

lipiec 21, 2019 21:00

Też nie wiem dlaczego. Dziękuję :)

tetu

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

lipiec 21, 2019 20:49

Fajny tytuł:)
Nie wiem dlaczego, ale przypomniała mi się jakaś discopolówka coś w stylu rzeki przepłynąłem, góry pokonałem, oczywiście bez aluzji do Twojego wiersza Paweł, ale tak jakiś samo mi przyszło;) Pozdrawiam

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

lipiec 21, 2019 20:33

Tak, dzięki.

Konto usunięte

2-2 2-2

lipiec 20, 2019 23:26

Wiersz powinien być jak reklama podpaski, czyli z niebieską krwią!

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

lipiec 20, 2019 22:38

Wiersz powinien być wygodny i czysty.
Zanim zaprosi za próg czytelnika,
poeta powinien w głowie mieć filtry
powietrza - czytelnik musi oddychać.

Poeta musi mieć w głowie spalarnię
ekologiczną, szczególnie plastiku -
- spomiędzy wersów wyzbierać starannie
co do nakrętki i cząsteczek mikro.

Poeta powinien w głowie mieć filtry
wody, zanim wodę w wino przemieni,
wskrzesić ryby, zanim czytelnik zwilży
usta, i rozsmakuje się w poezji -

- to lubię.