Dla uzupełnienia obrazu z wiersza i z komentarzy pod wierszem, trzeba zacytować Gombrowicza, który opisując przedwojenne środowisko literackie Warszawy napisał:
Poeci lęgną się wszędzie, jak robactwo.

*Carpe diem (ten telefon powinien tylko dzwonić)

Zyta, też mi to słowo nie pasowało, ale po twoim komencie olśniło mnie! I wielkie dzięki ci za to. Carpe firm, bo już niedługo...
Pawle, to zupełnie inny typ połezji, powiem: impresjonizm wersowany :-)

A mi tak średnio podchodzi ten wiersz. Miewasz lepsze :) nie jest zły, po prostu na tle innych Twoich jest tylko ok, moim zdaniem.

bardzo porządny wiersz,
super peel wchodzi - niby liniowo, ale nie na krechę, jak owa brandy lub inny trunek wylany na brudny i delikatnie pochyły blat

zgrzyta mi słowo "promieniuje"
nie znaczeniowo, tylko brzmieniowo

Ja nie mówię, że się rym wszędzie nadaje, ale to trochę jak z kubizmem - trójkąty i kwadraty każdy potrafi malować, ale pomaluj najpierw "normalnie", a potem wybieraj albo i twórz nowe style.

Moim skromnym zdaniem rymy to nie klasyka poezji, a równorzędny styl pisania względem wiersza białego. Wszystko zależy od tematu wiersza i targetu ;-) czasem rym potrafi trywializować przekaz, a czasem, w komiczności jest niezbędny...

Leszku, ja też uważam rymy za klasykę i w pewnym sensie podstawę, więc to się wcale nie musi zmieniać.

Do palenia i kawy nie musisz mnie namawiać... :) Znaczy, ze względów starczo-zdrowotnych została mi już tylko kawa (i to też ponoć do czasu), więc cieszę się póki mogę ;)
A z umiejętnością picia, to jest tak, jak w żydowskim dowcipie:

- Rabi, poradź, poratuj. Mój zięć nie umie pić.
- Taż tylko się cieszyć...
- Rabi, kiedy on nie umie, a pije!

Ale najszerszemu ogółowi ludzi poezja kojarzy się z klasycznymi rymowanymi wierszami i jeszcze długo to się nie zmieni
Pozdrawiam