Krypa

okrzykami załogi żagiel zaczerpnął oddechu

fok dodawał nadzieje na  chwile  w bezchmurny poranek

spojrzenia ku  słońcu o marzeniach wielkich wypraw

jacht  uspakajał na głębinach rozkapryszony wiatr

bałwany  wraz z łodzią rozdzierały jeziora szept 

cisza  przyrody wsłuchiwała się w pierwsze donośne szanty

przełamanie pogody wzmogło apetyt na szkwał

odmienne wiatry muskają wiosny przelotny płacz

aura mobilizuje zapaleńców do zmian

zawodzi szczęśliwą załogę zmierzch

za firmamentem  znikają chmury 

trą powieki całując  przebłyski gwiazd

łajba dobija do brzegu 

bezpieczna na mieliźnie w objęciach sitowia 

brzęczenie ważki na głową kończy rejs