Leszku, teraz rozumiem. Wpuściłam tu tego chochlika niech tworzy nową przestrzeń wiersza:) Prawda jednak jest taka; kto mnie zna, wie - rodzenie się i umieranie to moja codzienność, specjalność i fantazja:) Dziękuję Ci serdecznie, że czytasz, jesteś i mam nadzieję będziesz.

Lucyno, jak ktoś się rodzi to jest dzieckiem a później zaraz:
"Trzęsłam się z zimna"
"wciąż liczyłam na palcach powroty bez smaku,
nierozsądne, spuchnięte od samotności"
itp. nieszczęścia.
Więc tak skojarzyłem jak poniżej i się pomyliłem, no cóż tak bywa. Niemniej.
Pozdrawiam

Nie rozumiem cię, a może nawet nie chcę rozumieć. To mi się rzadko zdarza, bo zazwyczaj jestem ciekawa ludzi. Ty Anno jesteś przewidywalna.

Aż mi się przypo0mniała pisoenka, którą w naszym domu słuchamy 17 września:
https://www.youtube.com/watch?v=r_HKYuVLRwA
;)))

Cześć Maks. Dzięki!

Ładny...

Leszku, Joasiu, dzięki, że przyszliście, bo już miałam myśli o zgrabnej ewakuacji z tego miłego miejsca.
Leszku, coś Ty tu wyczytał? "Smutek samotnego zaniedbanego dzieciństwa? Dlaczego? Nie!!! :)))

Komentarz Marsa jest jak prezent od aniołka w święta Bożego Narodzenia, takiego co to nie wiadomo skąd i wie co myślisz:) I tego się trzymajmy Przyjacielu:)

Joanno, jak się umrze z bólu, to nie ma rady, trzeba się urodzić na nowo. To nie sen.

przepraszam *parzą nie patrzą (jak piszę z telefonu - często wychodzą takie "kwiatki")

Jak zawsze Lu :)
tyle, że czytam sobie obudzilam miast *urodzilam
bo często ludzie się patrzą nie zawsze tacy się rodzą ale to moja wersja, Twoja również mi się podoba
Pozdrawiam

Jak zawsze Lu :)
tyle, że czytam sobie obudzilam miast *urodzilam
bo często ludzie się patrzą nie zawsze tacy się rodzą ale to moja wersja, Twoja również mi się podoba
Pozdrawiam