Ada

Bez retuszu

Kiedy wchodzę do domu, staram się
oddychać spokojnie. Jaśnieją oczy,
szybki rytm serca płoszy pamięć.
W surrealizmie przedmioty ożywają
pięknem z innego świata.

I uderza tęsknota za tamtą dziewczyną.
Każdego dnia sięgała po gwiazdy,
teraz warstwa pyłu otacza portret.

Czuję wdzięczność,
bo jak nazwać stan, który pozostawia
ciepłe fale. Od was początek trwania.

Palec na ustach - o nic nie pytam

Ilość odsłon: 1911

← Poprzednia 1 2 Następna →

Konto usunięte

2-3 2-3 2-3 2-3 2-3 2-3

styczeń 13, 2020 09:53

Ładnie :-)

Lena Pelowska

2-5 2-5

styczeń 13, 2020 08:21

Tym razem bardzo mi się podoba. I treść i zapis. Pozdrawiam

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

styczeń 12, 2020 13:28

No to spoko :)

Ada

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

styczeń 12, 2020 13:17

imre - duże dzięki

Ada

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

styczeń 12, 2020 13:16

Paweł, chciałam Twój komentarz dowartościować, no i trochę podroczyć się...

Mister D.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

styczeń 12, 2020 10:24

Ada, rany, czy to aż taki wydźwięk miało? Lekcja? Ja tylko swoją opinię chciałem wyrazić... W tym wypadku ten Tycjan był dla mnie nietrafiony, i tyle. Bez niego chyba lepiej... To tylko opinia, a nie lekcja...

imre

2-4 2-4 2-4 2-4

styczeń 12, 2020 02:41

Ciekawie ujęte emocje. Niby powstrzymane przed wybuchem A takie barwne.

Pozdrawiam

Ada

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

styczeń 11, 2020 23:23

Mars - poezja to trudna sztuka, ale trzeba próbować, słuchać i czytać.

m a r s

2-5 2-5 2-5 2-5

styczeń 11, 2020 19:48

Dobry tekst do słowa "portret". Dalej to już mało istotne dopowiedzenie, wręcz laurkowość. Pozdrawiam