Bardzo przydatny w pisaniu SŁOWNIK SYNONIMÓW on-line https://www.synonimy.pl/synonim/doradca/

DEKALOG GRAFOMANA
wg Sławomira Płatka

1. Jesteś poetą. To kwestia decyzji, wyboru, postanowienia. Po prostu w pewnym momencie zostajesz poetą i wreszcie wiesz, kim jesteś. Jesteś poetą, a Twoje wiersze są poezją.

2. Czytelnik musi. Autor ma prawo wymagać od czytelnika wiele, czytelnik od autora – nic. Jeśli czytelnikowi coś się nie podoba, to powinien tak długo starać się spojrzeć z punktu widzenia autora, aż w końcu mu się spodoba. Wiersz grafomana nie ma wad i błędów. Wady i błędy ma czytelnik. Czytelnik oceniając wiersz powinien się kierować zdaniem autora.

3. Nie przyjmuj krytyki. Nie ważne, że jedni skrytykowali Twój wiersz. Ważne, że inni go pochwalili. A zwłaszcza pochwalił go pan X i pani Y, więc na pewno jest dobry, bo oni się znają. W ogóle wszyscy wielcy artyści byli zaszczuci, więc jeśli Cię krytykują, to jest ostateczny dowód, że jesteś wielkim poetą. Pamiętaj, że każda krytyka Twojej poezji służy przede wszystkim do ćwiczeń asertywności i nauki mówienia „Nie”.

4. Nie ucz się nowych rzeczy. Broń Boże się nie rozwijaj! Ogranicz się do machinalnie stosowanych zabiegów, bo one są autentyczne i szczere. Jeśli wzbogacisz czymś swoją poezję, to staje się sztuczna i nieprawdziwa.

5. Wszystko, co jest do rymu, jest automatycznie wierszem. Dobrym wierszem.

6. Nie ma czegoś takiego jak dobry i zły wiersz. Każdy wiersz jest dobry, to czytelnicy bywają źli i z zazdrości nie chcą podziwiać autora. Gdyż wiersz sam w sobie się nie liczy, liczy się jego autor. Nie wolno krytykować wiersza, bo jest on częścią duszy jego autora i krytykując wiersz pokazujemy, że nie akceptujemy człowieka. A wszystkich ludzi trzeba akceptować. Musi być tolerancja, akceptacja, miłość i dobroć między ludźmi. I poezja.

7. Podstawowym zadaniem poezji w ogóle jest czucie. Chodzi o czucie tego wszystkiego, co czują Twoje wiersze. Ludzie niewrażliwi tego nie czują. Do czucia nie jest potrzebne pisanie poprawnie gramatycznie, ortograficznie, nie trzeba też mieć nic do powiedzenia.

8. Pisz tak jak pisali inni. Zwłaszcza Asnyk i Tetmajer, ale najlepiej w ogóle tak, jak jacyś inni. Im bardziej to, co piszesz jest podobne do tego, co zostało uznane już za poezję, tym bardziej poetycka jest Twoja poezja.

9. I co wynika z powyższego: mów dużo o duszy i sercu, kwieciu i „dłoniach twych”, używaj inwersji gdzie tylko się da oraz gdzie się nie da, wstawiaj archaizmy. Idealny wiersz prawdziwego grafomana to np: „w dłoniach twych serce i dusza me niczym kwiecie”

10. O jakości wiersza nie decyduje forma, tylko treść. Wiersze na słuszne tematy są z natury rzeczy dobrymi wierszami (np. antywojenne, o katastrofie smoleńskiej, o papieżu, przeciw nietolerancji, proekologiczne itd.). Wierszy na słuszne tematy nie wolno krytykować. Jeśli ktoś np. wskaże błędy stylistyczne w wierszu na temat zanieczyszczenia środowiska, to znaczy że nie kocha polskich lasów i naszego barwnego ptactwa.

Źródło: http://salonliteracki.pl/blog/slawek/archives/524

SPOSOBY NA DOBRY WIERSZ
Opracowano w oparciu o źródło: http://www.portal-pisarski.pl/forum/temat/888/robert-miniak-podstawowe-zasady-pisania-dobrych-wierszy

Elementy, których należy unikać w wierszach:
a) dłużyzny, czyli tak zwana wata słowna, wypełniacze, niepotrzebne słowa, które wnoszą niewiele lub nic, długie frazy np. schowany za granatowym niebem wśród tamtej kryształowej tarczy mojego najpiękniejszego na świecie księżyca

b) nieoryginalny, bardzo oklepany język np. nie ma radości bez miłości

c) abstrakcyjne sformułowania, brak konkretu, abstrakcyjne przenośnie np. włączone sprzęgło latawca

d) wytarte, bardzo popularne sformułowania, tzw. klisze (cliché) słowne i banały np. miłość jest piękna, a prawda boli

e) pisanie rzeczy oczywistych, wiersz powinien sugerować, nie dopowiadać, rozwijać nasze zmysły i wyobraźnię poprzez omówienia czyli pisanie nie wprost np. deszcz pada na ziemię, a słońce świeci na niebie

f) pompatyczność, koturnowość, zadęcie, patos np. Poezjo wielka jak wszechświat, widzę duszę Twoją

g) naśladownictwo, wtórność, kopiowanie stylu - w tym miejscu warto byłoby wspomnieć o plagiatach. Nie jest błędem zacytowanie fragmentu cudzego utworu w swoim. Wiersz jest dobrem w pewnym sensie publicznym i o ile nie narusza się zasad ustawy o ochronie praw autorskich, można z niego korzystać. Jednakże uczciwością poetycką jest wyraźne podanie źródła cytatu, brak tego elementu dyskwalifikuje piszącego.

h) nieporadności składniowe, zawikłania, poprzestawianie (inwersje słowne) np. starał się księżyc nad rozświetloną ulicą niechybnie do celu krążyć

i) rytmiczne wyboje, czyli brak umiejętności prowadzenia rytmu wiersza tak, by język się nie potykał przy głośnym czytaniu; należy dobrać właściwą wersyfikację

j) niekomunikatywność, hermetyczność – wiersz nie powinien być jasny tylko dla autora, bo tu liczy się przede wszystkim czytelnik

k) mieszanie stylów, czyli używanie zupełnie nie pasujących ze sobą wyrażeń i słów. Jeśli piszemy romantycznie to bądźmy konsekwentni i nie wplatajmy ‘silnika’, ‘atomu’ czy ‘tik-taków’ w wiersz.

l) nadmiar przymiotników - jeśli wszystko jest jakieś, to już potem staje się bezbarwne np. księżyc srebrny, jesień złota itp.

m) wadliwa gramatyka, ortografia, składnia (zawikłana) i interpunkcja (przy czym interpunkcji może w ogóle nie być - ważna jest konsekwencja)

n) pośpiech przy publikacji tekstu - dopóki jeszcze myślimy o tym wierszu, to znaczy, że nie jest gotowy.

Poza tym pamiętajmy, że każdy popełnia błędy, zaś krytykę warto przyjąć jako naukę.