Dziękuję Pasjo, miło Cię widzieć po dłuższej nieobecności, tak, to można nazwać pogrzebem
Pozdrawiam

Dziękuję ais, u mnie jest zawsze dużo miejsca, można pisać, wszystko się zmieści.
Twój komentarz oczywiście jest na temat
Pozdrawiam

-nieubezpieczoną-

To jest strasznie dziwne, kiedy ludzie po kilkudziesięciu latach małżeństwa stwierdzają, że w ich związku jest próżnia, której niczym nie da się zapełnić.
Smutne, że nagle stają się dla siebie obcy, że nie chcą nawet ze sobą przebywać pod jednych dachem.
Oczywiście rozumiem traumatyczne czynniki, ale tak zwyczajnie, nawet jeśli na horyzoncie nie ma trzeciej ososby...
Bo ludzie, to powinni sie najpierw zaprzyjaźnić, a potem figo fago.

Się rozgadałam przez Twój wiersz Leszku, bo mi sie wwiercił w móżdżek.
poZdrówka!

Bardzo stylowy ten pogrzeb ;) świetnie napisane

Dziękuję Joasiu, wydobyłaś na wierzch co trzeba.
O tym "na stojaka" pomyślę ale nie dziś
Pozdrawiam serdecznie

Na wypadek zaniku bądź śmierci uczucia, niestety, nie ma takiej polisy.
Ale wydaje się, że jeżeli są z sobą tak długo, dotrwali razem dojrzałego wieku to jedno dla drugiego jest swoistą polisą - zabezpieczeniem. To nic, że zawitał smętek, przecież całe życie z sobą przegadali to teraz niech trochę pomilczą.
Fajnie, refleksyjnie tu,
tylko,
nie podoba mi się "na stojaka"
za to
"łapiemy powietrze palcami u nóg" - cudowne.

(Skojarzenia z dzieciństwem, kiedy to z krzesła stopy nie sięgały podłogi i wówczas machało się nogami pod stołem - łapały powietrze) :)

Pozdrawiam