Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki



    kiedyś chciałam ratować trzeci świat
    do czasu kiedy pierwszy
    rozpadł się na moich oczach
    wyciągałam bezbronne motyle
    z przeźroczystych lepkich pułapek
    aż nie poczułam pająka głodu

    dzisiaj jestem tylko iskrą
    w ostatniej zapałce Andersena
    czy mogę coś zrobić dla świata?
    na ścieżce parkowej po deszczu
    zbierać ślimaki
    by wreszcie dotarły do domu

Ilość odsłon: 1423

Komentarze

październik 16, 2021 20:25

Jakby co, to można jeszcze wrzucić na Biurko Krytyka, który jakoś ostatnio się nie pojawia.
A wiersz dość dobrze przemyślany, szczególnie pierwsza część.
Pozdrawiam

październik 16, 2021 10:15

Kobiece oko zobaczyło coś jeszcze w tekście :)
miłego weekendu

Konto usunięte

2-3

październik 16, 2021 08:49

Młodość jest spontanem i rządzi się innymi prawami. Z biegiem lat stajemy się doświadczeni i patrzymy wolniej na świat... jak te ślimaki :))
Dobrego dnia!

październik 15, 2021 19:06

Dzięki :) krytyka jest zdrowa, ale chamstwa nie toleruję :) nadmienie tylko, że dobrze strzelam z łuku, kuszy pistoletowej, pistoletu pneumatycznego, o wiatrówce nie wspomnę :p
no i jestem urodzoną romantyczką-idealistką :)
Tak na marginesie, dlaczego to robicie? dla własnej satysfakcji, podwyższenia poprzeczki portalu, a może z nudów? :))

październik 15, 2021 18:58

Mało kobiet otwarcie się do tego przyznaje, brawo za odwagę!

październik 15, 2021 18:49

Od razu lubię!...po prostu jestem zwarta i przygotowana :)

październik 14, 2021 22:58

Jeśli lubisz złoty deszcz to czemu nie...

październik 14, 2021 22:25

Napalm przygotowany? :D

październik 14, 2021 22:20

Prowokuj dalej

październik 14, 2021 22:00

Wietkong przy krytykach poemaxa to pikuś ;-))