Wszelki duch Pana Boga chwali! Gabryś, Ty tutaj???
Ale tu nie chwalą, jakby co :)

Na smętne pier..lenie podstarzałych wyroczni poetyckich niech pan też uważa, popadnie pan w zbutwienie liryczne, jeśli takowe istnieje.

pozdrawiam

Panie Gabrielu, poruszył Pan ważny temat, jednak wiersz nie jest dobry pod względem poetyckim. Na razie jest to pewien ciąg myśli, wyobrażeń, może wspomnień związanych z trudnymi sytuacjami dzieci wychowujących się w rodzinach alkoholowych. To oczywiście jest ważny temat społeczny, jak również temat na wiersz o ludzkich przeżyciach czy problemie jako takim. Ale im trudniejszy temat podejmujemy, im głośniej on "krzyczy", tym trudniej napisać o nim dobry wiersz, za to łatwo popaść w grafomanię. Znacznie łatwiej jest napisać dobre opowiadanie na taki trudny i budzący silne emocje, jak "dziecko wobec alkoholizmu ojca", temat. Dlatego na początku tej drogi lepiej pisać wiersze na tematy bardziej neutralne, a zarazem budzące liczne skojarzenia, wyobrażenia czy wspomnienia, pobudzająca do obserwacji i refleksji lub żartu, zabawy czyli odpowiednio nośne pod względem poetyckim.

W tym przypadku nie wyszedł Panu ten utwór i raczej jest on nie do naprawy, tylko do napisania po raz drugi, jednak po przemyśleniu następujących spraw, waznych za każdym razem gdy chcemy napisać coś, co będzie dobrym utworem.

Należy się skupić pokolei na tym:

1) CO chcę przekazać, jaką myśl, jaki obraz i co ma dotrzeć do umysłu czytelnika? Chodzi o syntezę tego, co Pan relacjonował punkt po punkcie

2) Jaki SPOSÓB wyrażenia tego wszystkiego będzie najlepszy w danym przypadku? Jakie słowa, metafory, skojarzenia zmysłowe i słowne, sposoby ułożenia zdań - wersów, itd. beda najtrafniejsze, pozwolą osiągnąć mój cel?

3) EKSPERYMENTOWANIE - piszemy, wypróbowujemy nasze pomysły i sprawdzamy efekty, zmieniamy elementy na inne, nie żałujemy czasu i wysiłku na tę pracę. Czytamy na głos, jak to brzmi, bo czasem utwór dobrze wygląda gdy się go czyta, ale fatalnie się tego słucha lub nie da się przeczytać, wypowiedzieć danych dźwięków lub nie da się zgrać z oddechem. Wtedy uzyskujemy dowód, że coś trzeba w wierszu zmienić, czasem słowo, czasem wersyfikację, a czasem po prostu trzeba jakiś element wyrzucić albo dodać coś, czego wyraźnie nam w jakims miejscu brakuje.

4) PODDAJEMY UTWÓR KRYTYCE ZEWNĘTRZNEJ - czyli dajemy innym do czytania, dyskutujemy ich uwagi, nie boimy się krytyki, nie obrażamy. Po przemyśleniu uwag krytycznych, możemy coś w tekście zmienić, korzystając z rad innych, możemy też dojść do jakichś własnych, nowych wniosków. Nie z każdą uwagą musimy się zgodzić, ale często nasi czytelnicy mają sporo racji, bo autor patrzy inaczej na swój utwór, niż odbiorca - traktujemy nasze wiersze jak rodzice dzieci i możemy być przez to mało obiektywni w ocenie ich słabych stron.

5) NIE PRZEJMUJEMY SIĘ TROLLAMI, a w każdym razie nie tracimy wiary w siebie i nie przestajemy pracować nad sobą i swoimi wierszami.


Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia w dalszych zmaganiach się z poetyckim podejściem do świata!

Długo jesteś abstynentem?

jak to było w ogniu i mieczem
nie dręcz duszy mojej

a co to za link
nie chce mi się szperać

"koleżanką" - koleżankom

https://www.rytmwarszawy.pl/historia/josef-fritzl-potwor-z-amstetten,2983.html

O.J. Simpson też tak mówił...

coś tobie się pokręciło
jestem normalnym człowiekiem
jak reszta