nareszcie pada, trzecia nad ranem

łąkę i las spowiły ludzkie sny

sarnia czujność przebiła się na drugą stronę

lisi spryt – pierwszy krzyk drozda

szaro – to wszystko

tu obowiązuje siedemdziesiątka

ale można wolniej __wolno

cicho – zatrzymuję się za każdym razem

nad rzekami, które, nuta po nucie, mnie zadziwią

bo gdzie chcemy jeszcze

skoro mowa o budynkach, dzieciach, drzewach

ten dom na skraju nie tak stary

drewniane schody wprost do nieba?

tak pachnie tylko wiek dziewiętnasty

młody, chyży ...boso przez trawy i podwórze do sieni

już ze starczą ręką na poręczy

aż strych połączy to w jedną całość

czasem za późno

ale wystarczy na uderzenie w kilka klawiszy

parę cięć na pięciolinii

przecież oswoimy się __na to zawsze jest czas

przecież przed kolejnym zmrokiem wrócę

przecież klucze zostawiam jak zwykle na komodzie

przeczytaj w mailu ostatni wers

przyrzekam, że nigdy nie umrę

                       30. właśnie 2022