Początek ładny, ale już grafomanią są :
„ pokłady tkliwości gęsto tkanych oczek”,

w drugiej strofie : nie wiem jak można nie odrywać wzroku, jednocześnie odrywając „chwile”, ale niech będzie, natomiast „ misterium pończochy” jest jednym z tych paskudztw, które będą ( ufff) jeszcze długo dzwonić w czytelniczych uszach…warum???

Trzecia strofa, aż się prosi o inny obraz niż stopy, ale jeśli już nie może być, to przynajmniej o solidne okrojenie z „ nadsłodyczy”.

"nie odrywam wzroku

ale odrywam z każdego dnia

tę chwilę kiedy rozebrana ze snu

odprawiasz misterium pończochy"

........czyli na pamiątkę, odrywa chwile kiedy p-lka po przebudzeniu odprawia misterium , bo teraz widzi, a boi się , że może zapomnieć, więc kolekcjonuje ten widok.
Już jaśniej nie potrafię:)

trochę nie rozumiem tego

tą chwilę kiedy rozebrana ze snu

odprawiasz misterium pończochy