może chodziło o poturbacje, w sensie, że peel życiowo poturbowany? ;)

hello?!
od śmigła? dokonaj rozbioru i sama odkryjesz, jak się ma do wiersza i do życia:
kasza manna
mantra
perturbacje

tytuł od śmigła, ale wiersz super. krótki, konkretny, trochę z humorem i dystansem. ;)
podaj dalej.

nie wszystek umrę

świetny wiersz - trafia do mnie w 100%
pozdrawiam

Dzięki Mithril, mam punkt odniesienia, sprawdzę

Znowu perturbacje, ale nie te z teorii perturbacji, tylko
nasze swojskie perturbacje życiowe. I za to dzięki.
Pozdrawiam.

...i wtedy też można było do woli czytać wrzucane od niechcenia cienie Jakobe Mansztajna

https://www.poema.art.pl/publikacja/127551-lete

Wyniosłeś ewokacyjny obraz do rangi semantycznych kuluarów, gdzie wystarczy chwilę się zatrzymać, aby dostrzec pokazywany „palcem” autora, treściowy rys minionego w świeżej odsłonie. Clou całego zdarzenia zachodzi w niewinności czasu lub jego zgubie, bo;

„na czarno białej fotografii wskazujesz mnie palcem
ani śladu zmarszczek”

i czego tutay chcieć więcej(?) do tekstu się wraca… właściwie wraca się do wiersza odnajdując siebie w znaczeniu dosłownym, w znaczeniu empirycznego odniesienia, a właściwie tożsamości zawartej w czterech strofach.

Pamiętam, jak 10 lat temu na poemie uczyłem się ciebie „czytać” – dochodziło też do krnąbrnych słów lub wymiany „ideałów” w znaczeniu formy, retuszu, czy ekspresji słowa niesionych emocji
I, choć zdarza się, że (i to jest oczywiste) nie wszystko zawsze i wszędzie się podoba, to jednak przeczytać twój punkt widzenia przeważnie sprawia satysfakcję z dychotomicznego doświadczenia; czytelnik (się ja znaczy) i obraz z wirtualnego przeniesienia (autora)

Możemy się wykluczać, ale łączy w tym sens odbioru i kreowania interpretacji, która może być (i chyba ma prawo) chybiona ;-)

Nie no, może tak wielopoziomowej metafory użyłeś że nie ogarniam, stąd moje pytanie