działa.
i dobrze

Słyszałam ten wiersz na żywo (Port - Chorzów) i chyba teraz lepiej czuję jego przekaz. Napisane mocno, prawie bezpośrednio, i jak komentuje Justyna, bez silenia się na finezyjne środki poetyckie. To jest właśnie Twój styl. Trafia.

"ja naród
bezdzietny dla kur klatkowych
kur domowych armat tłustych jak mięso
świń podkładanych bliźnim siedzącym po prawicy
i lewicy

wszystkim

przechodzącym szpitalną chemię organicznie ograniczoną
portfelem z krokodylej skóry dla tych którzy
nie muszą roznosić ulotek bo im się udało
wyruchać nieudaczników

żądam nieograniczonego prawa
do przekroczenia granic
































































































































Zurychu"

Szwajcaria podobno kiedyś sama prowadziła krwawe wewnętrzne wojny. Dziś jednak dla większości z nas jest symbolem dobrobytu i pokoju. Zwłaszcza Zurych kojażony z bankowymi zasobami stać się może celem marzeń.
Czy przekroczenie tych granic jest konieczne aby żyć godnie. Wszyscy dookoła widzimy szare ciemne kąty, słyszymy jęki krzyki i palcem pokazujemy : to oni są winni. Pewnie dużo w tym prawdy. Bo przecież ktoś odpowiada za życie w państwie
myślę jednak że nie chodzi tu o porównywanie narodu do innego, o jego przekształcanie czy kopiowanie schematów. Każdy naród potrzebuje trochę innego sposobu na życie bo pomimo że wszyscy jesteśmy ludźmi to różni nas kultura. A to dużo zmienia

Dla mnie wystarczy jeśli my naród otworzymy sięcwewnętrznie na siebie, na swoją wewnętrzną Szwajcarię patrząc częściej co jest dobrego u mojego sąsiada i co dobrego ja mogę dać niż wpatrywać się tempo w nasze wady.

Dziękuję za możliwość poczytania i pomyślenia

Pozdrawiam

Aid, zaskoczyło mnie tylko zakończenie, choć i nie do końca, przecież można je interpretować, czytać na dwa sposoby. Reszta skądś znajoma, ta miłość do bliźniego, zwłaszcza "z innej opcji" politycznej, szulerzy, którym się udało, więc mogą patrzeć z góry na roznoszących ulotki, nie mówiąc o ograniczeniu puli pieniędzy na leczenie chorych na raka (nadmienię, że nie tylko na tę paskudną chorobę, ale i na inne i co rok podobny numer...). Jest w tym gorycz, ale także duża szczerość. Wiersz napisany prosto, bez balastu ciężkich środków artystycznych, z akcentem na końcu, pożądanym zresztą w tym przypadku. Pozdro! :)