"gdzieś tam, wśród tej ciżby ziemia nasza, malutka jak wisienka. I wtedy, gdy byłem poza, daleko poza ujrzałem całą jaskrawość tego, że to w ogóle nie chodzi o to, co się na wisience dzieje; życie, śmierć, miłość, nienawiść, dobro, zło i tak dalej, i tak dalej, ale o to wszystko razem wzięte i podane na tacy"

Wyrzuć w kosmos "wisienkę na torcie" czyli 2 ostatnie i zostaw myśl w zawieszeniu. Tak będzie lepiej wg mnie.
pozdrówka

Dość ciekawy wiersz i myśli... Mnie zatdzymał... Pozdrawiam...

Ogólnie fajnie napisane strofy, zwłaszcza drugą. Puenta mi nieco odbiega, jakby z innego tekstu, z innej myśli...

Bo wiersz odbieram jak rozmyślania nad życiem i upływem czasu, jakby szukanie sensu w nieuchronnej katastrofie... a tu wisienka... no wiem że to chodzi o naszą niepowtarzalność, ale że co? Że skoro jesteśmy wisienką to nic nam nie grozi? Przyjdzie łobuz i liźnie tortu a jak mama odwróci wzrok to wsysnie wisienkę... I już nas nie ma; )

Tak więc Marku, wybacz ale kupuję ten wiersz bez puenty:(

Pozdrawiam

Z tego co widzę Zenon to tytuł jest zmieniony po sugestii zmiany tytułu

Tytułu bym nie zmieniał za żadne skarby.

Mars, zadumałeś się nad losen Ziemi,
która już jest w drodze i leci
"gdzieś-tam-nie-wiem". Cukier ładowaliśmy
w tapczany, gdy przyszłość była niepewna
a tu mamy jeszcze kilka miliardów lat
czasu zanim coś się wydarzy.
Udało Ci się doskonale przedstawić
egzystencjalne problemy z punktu widzenia
prostego człowieka i jego prostą,
żeby nie powiedzieć chłopską, philozofię.
Wiersz jest za krótki, to jedyny zarzut.
Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję.

No rzeczywiście, warto przyciągnąć innym tytułem, bo warto tu zajrzeć.

zmień tytuł, bo szkoda tak dobrego tekstu na niego -
tyle
pozdrawiam