Naprawdę dobra treść, bez nadęcia i z dystansem do pewnych spraw; przyjemny egzystencjalizm (najciekawszy z publikowanych obecnie tutaj).
Co do formy, to już nie jest tak różowo, bo wyszedł tekst-krawat. Może zaproponuję:

"mam prawie czterdzieści lat
bluzę z kapturem
piersiówkę w kieszeni
chyba za dużo żeby zacząć od nowa

niezdarny ze mnie słoik
jadam w mieście
zamiast podań o pracę wysyłam esemesy
do dziewczyn poznanych w internecie
w drzwiach lokali przepuszczam
oszczędności na czarną godzinę
tę samą którą od dziecka
straszyły nas nasze babki

lubię to moje zesłanie
księżyc nad Mokotowem
niebo podziurawione gwiazdami

wracam z jam session
ranny tramwaj czołga się
kołami wyklepuje tremolo

pod tym domem rozstrzelano dwudziestu
tej ulicy bronili we wrześniu do ostatka

mam prawie czterdzieści lat
i prawie w to nie wierzę
jak nie wierzymy w śmierć
niczym tamci w swoją młodość

lubię moją dżinsową kurtkę
zapach starych bram
obłok pary z ust
dalej robię pięćdziesiąt pompek

trzaska iskra po drucie
taryfy kołują przez sen
z kamieni czytam curriculum vitae

piję za sierpień
za tamtą jesień
listopadowe reduty Woli
grudniowy huk motorów
za styczeń marzec kwiecień
rozpacz pod Radzyminem

chleję za poranki
pod samotną ścianą
krwawe pręgi wieczorów
szklany świt nad Mordorem

mam prawie czterdzieści lat
nie mam auta
kredytu we frankach
prawie jestem szczęśliwy

wczoraj znajomy dentysta
wyrwał mi ząb mądrości
na wszelki wypadek"