aaaa, to zmienia postać rzeczy
no. no ale dobre i tyle
- chciałoby się 100% - niebezpieczeństwo wciąż istnieje.

Dzięki Tomku, może i masz rację.
Pozdrawiam

Witaj Joasiu, widzę że się znasz na drzewach i niewątpliwie masz rację.
A jakby tą ulewę porównać do ulewy światełek tak ostatnio obecnych?
Może i za dużo powiedziałem, więc dalej ani mru, mru.
Pozdrawiam

Zrezygnowałabym z lipy a to tylko z uwagi na jej silny system korzeniowy, wzrost i długowieczność (owszem, może się kołysać nawet pięknie ale czy chwiać?)
zwyczajnie zastąpiłabym, brzozą, a to ze względu na jej płytkie ukorzenienie i podczas długich i burzliwych opadów korzenie mogą być podmywane i w rezultacie czego drzewo może się chwiać.
a haiku na tym nie ucierpi i "smutek" obrazka nie pozostanie niezauważalny
ale Leszku, wcale nie musisz się mnie posłuchać.
Ależ się rozgadałam – przepraszam – już znikam
Pozdrawiam słonecznie :)
A jeszcze, no chyba, że właśnie kluczem, zaskoczeniem (jak to w haiku ma być) tu ma być właśnie ta silna lipa
- teraz dopiero Ci namieszałam
:))))))
jeszcze raz pozdrawiam

W sumie ładnie, ale czegoś tu brak. Może wrócę.
Pozdrawiam.