Niestety, zbyt prosto podane.

Lu*, wcale nie czytam tego, jako wiersz o szpitalu, raczej o miłości. Ale chciałbym u Ciebie zobaczyć jakiś inny temat: nie miłość i nie szpital.
Pozdrawiam.

Marku, zobacz jak przeczytał to Imre. To nie jest wierszyk szpitalny, wbrew pozorom:)

Maksymilianie, Joasiu, Zingaro - pozdrawiam Was serdecznie, dziękuję serdecznie za czytanie i komentarze.

Lucyna, zbyt to wszystko oczywiste i nastawione na wyciskanie łez. Uprawiasz tanie chwyty. Czekam na coś dla bardziej wymagającego czytelnika i pozdrawiam serdecznie

poruszyłaś mnie. wystarczy tyle,aż tyle :) pozdrawiam

Albo nie, niech to będzie dedykacją dla Ciebie:


Wybudzenie

Jak zadźwięczeć ma swą mową kiedy
dopiero z zaświatów wróciła

powiedziała matka
po rocznej śpiączce córki


nie śpiesz się kochana
- mamy czas

Dla mnie w sam raz,
oj, pięknie!

Pozdrawiam serdecznie :)


Lu*
tak bardzo mnie zainspirowałaś, że chyba od siebie wrzucę coś w temacie.

Troszkę mało pani Lucynko, chociaż ma Pani piękną fryzurę, kobieta z klasą. Pozdrawiam miło i serdecznie!

Tak. Dziękuję, wierzę w swoje lapidarne wierszyki:)))