Ja się zgadzam z ryszelie, zwróciłam uwagę na te same fragmenty w pierwszej strofie, która jest przeładowana wymyślnymi ozdobnikami, przyciężka i źle się ją czyta.
,,omszałam zielenią"- to przesada,
czwarty wers coś nie tak,
Druga i trzecia ok. Ogólnie, po weryfikacji pierwszej, pozytywnie odbieram :)
Pozdrawiam.

Bardzo, bardzo ładnie Aniu i... co tu więcej pisać?

Wszystko mi pasi i Homo algus tu pasuje ale to nie Alga, on ma męską figurę.
Pozdrawiam

No tak, ja ten wiersz znam już od jakiegoś czasu i wiesz, że bardzo go lubię :-)
Ale teraz, po kolejnym przeczytaniu, włącznie z komentarzami, chyba patrzę trochę jak Ryszelie. Właściwie można by przeskoczyć (lub przynajmniej mocno okroić) trzy kolejne wersy od "omszałam zielenią" od razu do "mija mnie odbiciem" i myślę, że wiersz nie straciłby wiele na obrazowości, a stałby się bardziej zwięzły, skupiony, zyskał jeszcze lepszy "flow".
Puenta piękna. No i to prawda, masz swój intrygujący i niepowtarzalny styl, a ten wiersz stanowi jego bardzo udany przykład.

Pozdrawiam!

Jak ładnie budujesz obrazy, niewymuszenie...
I bardzo trafne ostatnie wersy :)

Mi to się podoba "jak niebo wodą płynące bez skrzydeł'
Niebo błękitne jak tafla wody a chmury przesuwające się po niebie - to imitują wodę płynąca.
Fajnie zobrazowane Pozdrawiam :)

to prawda. rzadko się udzielam pod wierszami algi, bo są dla mnie jakby z innej poetyki. ale czytam. muszę jednak powiedzieć, że masz Aniu charakterystyczny styl. czasem go nieco ujarzmiasz, i przycinasz w wierszu do niezbędnego minimum - i takie wiersze lepiej rozumiem, czasem zaś rozpisujesz się bardziej, przelewają się przez Ciebie rzeki słów. :)

myślę, że to kwestia innej innej wrażliwości. to nie była krytyka, to spostrzeżenie. pozdrawiam :)

Wszystko co napiszesz jest takie algowe, masz swój niepowtarzalny styl, który poznałabym na kilometr.

Jak dla mnie - w pierwszej strofce za dużo słów dopełniających. Pewnie tak miało być, by tak rozpisać ten obraz na kolory i wrażenia, a jednak - jak dla mnie - za dużo:
"omszałam" to już dodane, że "zielenią"
do "lawendy" dodany "szmaragd"
samo "fosforyzowanie" nie wystarczy - musi być jeszcze "pokryte patyną"
i to dla mnie najmniej ciekawe: "zieleń trzebiona zbytnio okrzesana"
później robi się już niezmiernie obrazowo... bo "jak niebo wodą płynące bez skrzydeł" to - jak dla mnie - wspaniałe połączenie dwóch żywiołów, dwóch dróg - tworzących zaskakującą jedność. I bardzo mi się to podoba!
I to jest dla mnie wprowadzenie do kolejnych dwóch strofek, które tworzą klimat i nastrój, i płyną czasem minionym i teraźniejszym, i są wspomnieniem i dniem dzisiejszym. Jest w tym wierszu jakieś porządkowanie życia, szukanie, nawracanie. Od tego "niebo wodą..." płynie dla mnie i zabiera we wspaniałą podróż wyobraźni.
A początek - się poupieram - zbyt przesłowiony.
Z szacunkiem - ryszelie

...wszystko ...naprawdę biorę wszystko z wyjątkiem "wodą płynące..."
To nie przejdzie, a Podlipniak pewnie zmaltretowałby wskazany wers __masło maślane i tp. __
Tam aż się prosi coś prostego, ale niebanalnego ...nie wiem __musi _metafora, która tę strofoidę zamknie

Pozdrawiam serdecznie

.