pewnie o samotność peelki

...ale o co się tutaj rozchodzi?

Joanno, Krzysztofie - dziękuję:)
Pawle - poprawię. Dzięki:)

za Pawłem, jego propozycje poprawek wzmacniają wiersz.

cienie symulują obecność
dostawiam drugi talerz
krzesło

bez pytań o śmierć

bywa powierzchowna
łatwo goi się w sprzyjających warunkach
zasycha
można ją zdrapać
później przechować pod paznokciami

przy próbie wypowiedzenia
okazuje się ciszą potwierdzającą pustkę
w kosmosie nie licząc kosmonautów
i wież

odchylających się w stronę słońca

to jest dobry wiersz. "się goi" okazuje się" odchylających się" z tym bym jeszcze powalczył...
3 x - "i" czytam bez pierwszego. Pzdr.

Aaaa, trochę skojarzyło mi się z talerzem i krzesłem dla niespodziewanego gościa-wędrowca
ale tu jest drugie dno
muszę to przeczytać jeszcze raz a może i jeszcze raz?
Toya, będę wracała, bo tekst jest tego warty.

Pozdrawiam

Zenonie - nic a nic :D Ale dziękuję. Najpierw było chylących... teraz jest odchylających... Sama już nie wiem jak lepiej. Pozdrawiam.

Trudny temat Toya. jak rzeczywiście jest, przekonamy się w dzień śmierci własnej. Chociaż z logicznego punktu widzenia Twoja śmierć dla Ciebie nie istnieje.
Bo jeśli umarłaś i wiesz o tym to nadal żyjesz a jeśli nie wiesz o tym, to oczywiście nie na śmierci dla Ciebie. Uff, ja nic z tego nie rozumiem. A Ty?

Może lepiej: chylących się w stronę...

Pozdrawiam.

Dorota - się pomyśli. Dzięki:)

Aid - może i dam. Zobaczymy. Thx.

po co oddzieliłaś to "krzesło" - daj obok talerza, będzie rytmicznie, krzesło niczego nie wnosi, imo.
w ogóle to dałbym tak" dostawiam drugi talerz i krzesło
bez pytań o śmierć"
bez "wtedy"
reszta bardzo dobra
pozdrawiam