Och, w dzisiejszych czasach pisać o świecie bez granic bez państw...to bardzo źle się kojarzy.
Anarchia podlana naiwnością.
A ten wiersz trochę jak bajka dla dzieci.

No nie wiem.
Jest coś co każe tutaj przystanąć. Myślę, że to refleksja, którą chcialaś się podzielić.
Ja to jednak widzę trochę inaczej, przepraszam za wtręt.


popatrz
świat nie ma granic
nie ma niedorzecznych miejsc
jest nasza ziemia i ziemia niczyja

spójrz
horyzonty majaczą w oddali
górskie szczyty i wschody słońca pachną wiatrem
dotykają nieba

świat nie usycha
tylko my
malutcy jak ziarnka piasku
przemijamy

Z afirmacji życia przeszłaś zgrabnie do dramatu. Można. Pozdrowienia