Nuria, dziękuję.

Pozdrawiam :)

Sympatyczny ten robaczkowy wierszyk :)

Tak, wiem Leszku, wiem (chociaż nie lubię ale
pewnie w sobotę przysiądę).
Dziękuję, że jesteś :)

Pozdrawiam

Paweł, dziękuję :)
Podoba mi się Twoja wersja, tym bardziej że nie zmienia, ba, nawet nie zakłócona przekazu. W początkowej wersji zastosowałam znaki przestankowe (potem zrezygnowałam, widać że niepotrzebnie) - zaraz to naprawię a nad uładzeniem wiersza przysiądę, muszę się jednak zastanowić, co zapożyczyć od Ciebie (rozumiem, że mam pozwolenie).
Pozdrawiam

Rafał,
ano mamy :) jest tam kilkanaście wierszy kilku autorów.
Dziękuję za czytanie i ślad.
Pozdrawiam

Nigdy nie jest tak dobrze by nie można było poprawić, a poprawki służą i to jak!
Pozdrawiam Autorkę

ano tak, nie spojrzałem że mamy taką sekcję nawet :)

to wiersz dla dzieci, prawda?

Joanno, pozwoliłem sobie na przeróbkę
...potraktuj to jako moją wizję


Chodzi po świecie mały robaczek,
najczęściej szary na nim kubraczek.
Tutaj zje listek, tam znów coś skubnie,
lecz każdy myśli: to jest paskudne.
 
Na jego widok (bo każdy wrażliwy)
oczy swe mruży i buzie krzywi.
A on z natury niczemu niewinny,
że jest nieładny. A dzieci powinny 

wiedzieć, że zanim to-to dorośnie,
w pośrednich fazach wygląda żałośnie.
I gdy nam jego natura zbrzydła,
w ostatnim cyklu rosną mu skrzydła.

A rosną piękne i kolorowe,
i wówczas pukać będziesz się w głowę,
że nie wiedziałeś, że niby skąd?
Każdy przedszkolak robi ten błąd.

Starczy, że teraz spamiętasz tyle
 - ten mały robak, to przyszły motylek.


...............
Pozdrawiam

.

Bardzo fajny temat. Prosto i z właściwym przekazem:)

Pozdrawiam