nie wiem, o co poszło. może wysłać przepraszający wiersz. może

   wyznać, że to ja, że nigdy..., że zawsze..., kursor edytora mruga

   później sprawdzę w słowniku frajera; zamyślenie ma tę zaletę, że

   zwierają się styki i zapala lampka, co oświetla półki z przeszłością

   narzekania, że mało, że krótko, że oni pławią się w forsie, baseny

   dowody wyższości volvo nad maluchem; to wkurwiające mizdrzenie

   'mamusia' o nienachalnej urodzie – znam prawo o jabłku i skórce  

   gromadzenie na masową skalę opakowań, torebek, butów i tłuszczu

   patrzę na groteskowo zawisłe nad klawiaturą dłonie i już mam to

   z wyraźną ulgą piszę krótko "spierdalaj" i dodaję inicjały. enter