nie ma dla nas miejsca nie ma czasu ani cierpliwości

dla samych siebie bezlitośnie biegniemy

a jednak to boli

jakbyśmy siedzieli nadal przy ognisku

nasłuchując przestrzeni

drgnień chybotliwych sekund

zmierzających ku przeznaczeniu

nazwiemy je przypadkiem

niepewni delikatnie ułożymy w żłobie

albo innym miejscu o którym nie wiemy

zaśpiewamy wspólnie - milcząc - przekraczając

własne niedoskonałości przypiszemy chmurom

niech chmury niosą lekko ciężar naszej winy

niech przyjdzie Ten

który przynosi Słowo a to Słowa nam trzeba

nowego testamentu ukojenia i wiary

że jeszcze nie minęła w nas godzina próby

tak naprawdę wystarczy tylko wyciągnąć rękę

powiedzieć cześć

to takie proste

po prostu się nie odwracaj