grzybowa: O nasionku, które bało się wody. Serwis poetycki.

Po patyczku, po sznureczku

piął się groszek ku słoneczku,

by nasionka, śpiące w strąkach,

korzystały z darów słonka.

Pod opieką mamy, taty -

ciepło było i radośnie,

lecz łupinka dnia pewnego

otworzyła się na oścież.

Potoczyły się na grządkę

roześmiane małe kulki.

Hop, hop, hop! – po listkach skaczą

trzej synowie i dwie córki.

- Moje dzieci! Moje skarby!

Bądźcie zdrowe, do widzenia!

- Pa tatusiu, pa mamusiu!

Do miłego zobaczenia!

Niedaleko od jabłoni

pada jabłko – fakt to znany.

Groszki także skiełkowały

blisko taty, blisko mamy.

Wkrótce były już dorosłe,

większe nawet niż rodzice.

Kwitły, wypuszczały wąsy

i wspinały się po tyce.

Lecz nie wszystkie, był wyjątek –

brat najmłodszy – groszek Wiesiek

nie wypuścił ani listka,

ani pędu. A już jesień!

Martwi się o Wieśka mama:

- Synku, może jesteś chory?

Może posłać po doktora,

albo zrobić napar z kory?

Tato groch też niespokojny

o los swego beniamina:

- Wiesz co, Wieśku, moim zdaniem

potrzebna ci witamina.

Tylko jaka? Tylko ile?

Tylko kiedy ją stosować?

Trzeba szybko się dowiedzieć!

Trzeba Wieśka uratować!

Czarna mrówka przypadkowo,

usłyszała o kłopocie,

zatrzymała się i rzecze:

- Stoi ul przy naszym płocie.

W ulu mieszka matka pszczela –

bardzo mądra, wykształcona.

Jeśli ktoś tu może pomóc,

to nikt inny, tylko ona.

Groszek Wiesiek nie był w stanie

tak daleko się potoczyć,

poproszono więc ślimaka,

by udzielił mu pomocy.

Ślimak zgodził się z ochotą,

nawet było mu po drodze,

lecz aż cztery dni wędrował,

chociaż szedł na jednej nodze.

W ulu wrzała ciężka praca,

zabiegane robotnice

zamykały właśnie plastry.

- Puk, puk! – stuknął w okiennicę

kilka razy Wiesiek groszek.

Myślał, że usłyszy: „Proszę!”,

No cóż, trochę się przeliczył.

Dwaj żołnierze – wartownicy

pikującym pszczelim lotem

pojawili się z łoskotem.

Byłby Wiesiek prawie nawiał,

takie poczuł przerażenie.

- Niemożliwe, że to pszczoły!

Wyglądają jak szerszenie!

Przełknął głośno Wiesiek ślinę,

zrobił nieco sztuczną minę

i odwagę w sobie wskrzesił.

- Witam, jestem groszek Wiesiu.

Z polecenia mrówki Zosi

o audiencję chciałbym prosić.

O audiencję u królowej,

by mi przywróciła zdrowie.

Grzeczna i uprzejma mowa

to sukcesu już połowa,

więc po bardzo krótkiej chwili

drzwi Wieśkowi otworzyli.

Wnętrze ula było ciemne,

lecz gustownie urządzone.

Porozglądał się nasz groszek:

- Chyba pójdę w tamtą stronę!

Dobrze wybrał, właśnie tędy

do królowej wiodą schodki.

Idzie groszek i po drodze

liże sobie miodek słodki.

Pszczoła matka i królowa

odprawiła swoje wojsko,

aby Wieśka nie stresować,

aby poczuł się tu swojsko.

Mądrej głowie dość dwie słowie,

pszczole mądrej słów nie trzeba.

Ledwo Wieśka zobaczyła,

wykrzyknęła: - Wielkie nieba!

Taki młody z ciebie groszek,

a wyglądasz, jak staruszek!

Skórka żółta, pomarszczona,

zapadnięty całkiem brzuszek.

Zawołała prędko służbę,

coś pospiesznie rozkazała

i po chwili już w komnacie

pełna wanna wody stała.

W wodzie pyłek rozpuszczono

mniszka, mięty i nagietka.

Ale cóż to, pacjent – groszek

trzęsie się, jak galaretka!

- Nie! Nie mogę, nie chcę tego!

Tylko nie do wody! Błagam!

Będę mokry, śliski, miękki!

To okropne! Żegnam, spadam!

Pewnie uciekłby nasz groszek,

bo plan taki mu przyświecał,

lecz zbyt mocno w górę skoczył,

i nie zauważył pieca.

Wiesiek wrzasnął – Au! Jak boli!

bo piec bardzo był gorący.

W głowie mu zawirowało

i do wanny wpadł – niechcący.

W pierwszej chwili chciał uciekać,

ale coś go powstrzymało.

Przestał piszczeć, przestał chlapać

i nagle się okazało,

że w tej wodzie mu przyjemnie,

bardzo miło, wręcz wspaniale.

- Mogę zostać tu na zawsze!

Nie boję się wody wcale!

Uśmiechnęła się królowa

z tej przemiany bardzo rada.

- Lepiej wracaj do ogródka,

tam codziennie rosa spada,

deszcze smaczne niosą krople,

nie brakuje wam wilgoci.

Tylko wyjdź spod parasola,

zechciej troszkę się ubłocić.

Podziękował z głębi serca

za ratunek matce pszczelej.

Do ogrodu prędko wrócił

i zawołał: - Przyjaciele!

Straszny ze mnie był głuptasek,

unikałem ciągle wody.

Zamiast rosnąć – usychałem.

Narobiłem sobie szkody.

W porę wszyscy mi pomogli.

Bardzo jestem wdzięczny za to.

Dziękuję wam, przyjaciele,

bracia, siostry mamo, tato!

Ze wzruszenia łzy pociekły

wszystkim groszkom, bez wyjątku.

i tak Wiesiek wykiełkował,

więc – zacznijmy od początku.

Po patyczku, po sznureczku

piął się groszek ku słoneczku.

Wkrótce zakwitł, wydał plony.

Stał się piękny i zielony.

Pszczoły gościł swym nektarem,

mrówki chronił przed ptakami,

wieczorami zaś gawędził

z przyjaciółmi – ślimakami.

Aby ostrzec inne groszki

opowiedział swą przygodę.

Korzystajmy z tej przestrogi

i codziennie pijmy wodę!

← Poprzednia 1 2 3 4 Następna →

grzybowa

2-5

kwiecień 15, 2019 21:47

hihi - no może może ;P

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5

kwiecień 15, 2019 21:44

Ale tytuł jest baaaardzo chwytliwy...

kwiecień 15, 2019 21:18

zdecydowanie chociaż :)
ja się tym tekstem też nie szczycę
nie ma czym
po prostu chcę pokazać, że jak masz jakiś cel
np "dydaktyczny"
to koszmarka łatwo począć
i trzeba się starać, żeby było jak najmniej zła :)

Nuria Nowak

2-4 2-4 2-4 2-4

kwiecień 15, 2019 21:12

Sympatyczne, ale trochę przydługie / nasz 4-latek w połowie chciał wiedzieć jak się skończyło/.

" lecz aż cztery dni wędrował,
chociaż szedł na jednej nodze"

Zamiast "chociaż" bardziej przemawia do mnie "przecież".

Leszek.J

kwiecień 15, 2019 21:05

Podaj adres to bochenek Ci wyślę, albo i dwa

kwiecień 15, 2019 21:02

Leszku drogi - czasem pili,
czasem taka jest potrzeba.
Każą działaś dla idei,
a ja czasem pragnę chleba :)

kwiecień 15, 2019 21:00

no tak tak
to wiersz na usługach hihi
a kamienie to z braku płynów chyba

kwiecień 15, 2019 20:59

Jak mistrzyni coś napisze
to się czyta zawsze miło
bardzo mądra ta grzybowa
więc ją pisać przypiliło...

:)))

kwiecień 15, 2019 20:47

Doczytałem, doczytałem:-)
Ale z tą agitką do picia wody to nie jestem przekonany. Przy przesadyźmie w piciu czekają was kamienie nerkowe... Proponował bym końcówkę skonsultować z urologiem ;-)

kwiecień 15, 2019 20:32

mars - i nie jesteś ciekaw, jak się skończyło? :)

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem

Spis rzeczy

Akcje promocyjne

Inne

Forum

grzybowa

O nasionku, które bało się wody

Komentarze