Dziękuję Joasiu. To miłe, co piszesz. Dobrego dnia!

Bo przy tacie jest bezpiecznie.
Jemu, można ufać
- bardzo ładnie

pozdrawiam

Przepraszam, że dopiero teraz.

Dziękuję za komentarze. Cieszę, się że próba haiku znalazła swoich odbiorców. Dziękuję za przemyślenia.

Tekst pisany w trakcie spaceru... Z córką. Mało ostatnio piszę w ogóle... widocznie tamten spacer był mi potrzebny...

Pozdrawiam

Zajmuję się haiku od wielu lat, i mam na swoje potrzeby różne jego definicje. Jedna definicja w ogóle nie istnieje - tak skomplikowany i wyrafinowany jest to twór.

Wedle mojej wiedzy, haiku nie powinno zawierać puenty, jedynie czysty obraz, który owszem, wywołuje w czytelniku pogłębioną refleksję, wnosi coś "pomiędzy wierszami', coś nieuchwytnego, ową chwilę nazywaną "aha!", nagłego olśnienia, jednak nie jest to komentarz autora. Autor pozostaje wycofany i zostawia swój utwór w formie szkicu.

Zresztą nie jest to trudne, ponieważ przy tak małej ilości sylab, niemożliwe jest pełne naszkicowanie obrazu.

I ja nie wskazywałem wad. Po prostu nie rozumiem, a widzę, że słowa coś robią z moim mózgiem. To nie wada, to ekscytujące, ja z tego powodu zazwyczaj zażywam narkotyki właśnie.

Lena, to twoje autorskie ujecie haiku czy to czyjeś? Nigdy nie odbierałem haiku jako czegoś niedokończonego, przeciwnie, raczej utwory które mają wyraźną, ale zaskakującą puentę. Rozwiń.

Haiku jest rodzajem niedokończonego szkicu. Jest tekstem otwartym, niedopowiedzianym i to nie jest jego wadą ale cechą charakterystyczną.

kompletnie nie rozumiem, domyślam się mimowolnie i mi się podoba. fajniefajnie.

trafiony - zatopiony.
Wojtku, gratuluję subtelności. Pozdrawiam

Świetne :-) jak ja lubię te Twoje skojarzenia :-)