dziękuję Leno, Leszku , Pawle za komentarze
:)
pozdrawiam z tego optymalnego dla mnie szczebla, z którego na tę akuratną chwilę wyrażałam pojęcie szczęścia w tymże niewierszu wedle klasyfikacji Pawła
:)
zdobywajcie szczyty!!!
hej!

sypią się iskry. ;) dziwna. pozdrawiam

ostatnio rzadko komentuję, bo mam wrażenie, ze autorzy poemaxa piszą coraz bardziej niedbale i bezmyślnie
ten wiersz to nie wiersz a tylko niezborny szkic
wystarczy popatrzeć na pierwsze cztery wersy

"atmosfera przenika mnie
do szpiku kości
słońce świeci wysoko
przesyca powietrze głębokim tchnieniem"

mamy tu i bzdurę w postaci "atmosfery przenikającej peelkę do szpiku kości" i "słońce świecące wysoko i przesycające powietrze głębokim tchnieniem"
i jakby było mało tych bredni, to słońce owo "opada przejrzystą mgłą"

mam pytanie do autorki: czy autorka przeczytała, to co napisała przed opublikowaniem tego na poemaksie"?
wątpię

kryzys poemaxa wynika z rosnącego samozadowolenia i nieuzasadnionej niczym pewności siebie autorów

nastrojowe, ale niedopracowane. przenikają (z błędem) pojawia się dwukrotnie. wiersz zaczyna się w środku, brakuje wg mnie zagajenia. myślę, że to dobre do wzięcia na warsztat językowy. pozdrawiam

Tam się rzeczywiście coś działo, a my tak z boku, jakby przez szybę patrzymy
Pozdrawiam cieplutko

cześć Joasiu:)
przytulaski ślę dziękując za odwiedziny
:)

"kolory przytulone
połykają wzajemnie swój krzyk"

dla mnie szczególnie


Pozdrawiam

no kurde miałam inne teksty, które za cholere nie chciały sie tu wkleić już od dłuższego czasu
a taki niespodziewany orgazm
ni stąd ni z owąd...
ale co tam:)
nic nie zastąpi orgazmu:)

podglądałeś?
Paweł!!!
aj ty podglądalski:)
tylko czasem nie maluj tegooo!
pliiiiissss

podglądałeś?
Paweł!!!
aj ty podglądalski:)
tylko czasem nie maluj tegooo!
pliiiiissss