Z tym skracaniem i tendencją do karcenia za przegadanie to się z Tobą zgodzę. Początki pisania są łatwiejsze, gdy można się wysłowić w pełni. Pamiętam i do dziś jestem wdzięczna koledze z Poemy, który stanął w obronie moich pierwszych prób pisania, krzycząc do innych komentujących "nie kastrujcie jej tekstów!". Dobrze jest rozpisać sobie myśl, którą ma się do przekazania, a potem ewentualnie ją formować.
Co do rymowania i "starych" form - przecież to klasyka. Wstyd nie umieć i nie ćwiczyć. Picasso też najpierw malował "normalnie" ;)

Myślę że Dorota trafnie przedstawiła problem dotyczący nas wszystkich na portalu.
Dziwię się tej tendencji, niektórzy nawet Mickiewicza i innych romantyków nazywają grafomanami.
Przecież muzyka klasyczna ciągle jest w modzie a dlaczego poezja nie?
Moim zdaniem powinno się łaskawszym okiem patrzeć na rymy a troszkę waty też nie zawsze musi szkodzić.

<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/guJ25FxCwmY?list=RDEMqj6goYdxVjs01H3X6UbEPQ" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

takie mam skojarzenie wobec tego tematu))))

Zgadzam się, że można/powinno się wzbogacać pisanie różnymi stylami, środkami... byle z umiarem.

Czytając, szukam wrażeń, refleksji, zatrzymania. Mniej zwracam uwagę na sposób w jaki są mi dostarczane.
Czasem tylko coś... pogrymaszę; )

A tak ogólnie to myślę, że to chwilowa moda na krótkie formy. Bo chyba jesteśmy trochę... leniwi? :)

Z rymowaniem to wyższa szkoła jazdy i podziwiam każdego, kto to potrafi. Na pewno taka forma mi nie przeszkadza

Pozdrawiam

Dorota napisała to co wielu czuje. Nasze wiersze, są dalekie od klasyki ale czas pokaże czy są coś warte.
Oprócz stylu ważna jest tematyka. Wiersze niekoniecznie muszą być mądre, zawiłe, muszą być ciekawe. Poezja nie może nudzić.

Poezja może wszystko.
Tylko nie wszystko jest stricte poezją.

Dlatego mówimy "teksty, pisanie, wierszydełka" itp. Próba wyrażenia się/siebie słowem. A i pretekst do rozmów. Bo czym innym są tu komentarze.

Tak, bardzo niektórzy z tu zalogowanych zniechęca do pisania, do dalszej pracy, a są nimi, często, nieporadni pseudointelektualiści, którym się wydaje... A jest nas tu na prawdę mało. Niektórzy trzymają się razem tworząc grupy. Szczerze, mnie nikt tu nie chwalił, z małymi wyjątkami. Ani tu, ani wcześniej na poemie, choć pewnie późno do nich dołączyłem, chwile tuż przed wygaszaniem portalu. Moim zdaniem trzeba mieć gust, trzeba go sobie wyrobić. Trzeba mieć styl i w pisarstwie i w poezji, bo rzadko kto umiał to w sobie połączyć. Często są to różne rzeczy. Kiedyś nikt inaczej nie pisał, tylko wierszem, nic innego nie było - czytałem parę rzeczy o starożytnych poetach, mam do dzisiaj średniowiecznego Dantego Alighieri, a chyba każdy z nas wie kim był i co pisał. Ludzie mają tendencję do niszczenia samych siebie, ale co było bez słów mówionych do czasu ich formowania, kto nie miał swojego stada był katowany do bezruchu, jak to można sobie zobaczyć teraz ukamerowane w telewizji w filmie dokumentalnym z człekokształtnymi. Jednak bardzo długo piszemy, a i tak się niszczymy, jak to leży w naturze niektórych z nas. Nazizm, czy faszyzm, czy komunizm też były pisane, bo skąd by się wzięły takie ideologie i kto by w nie uwierzył? Różnimy się dzięki słowom i tym co mówimy, i nie mówię tu tylko o językach narodowych, ale i o tych też. Jesteśmy kształtowani przez innych niż my sami od pierwszych lat życia i przez inne rzeczy (że tak powiem ogólnie), i trzeba walczyć o swój indywidualizm. Wracając do wierszy, to niektórzy wmawiają sobie, że ten jego twór jest - w ogóle - wierszem, i wypadałoby zwrócić komuś małą uwagę, co zdarza mi się robić, wybaczcie. A co do nauki pisania to są przecież w Stanach i gdzieś w Europie uniwersytety z onymi kierunkami, a życie i tak weryfikuje swoje. Powodzenia.

ale pieprzysz, chcę zobaczyć choć jeden txt w Twoim wykonaniu w jakiejkolwiek formie klasycznej, to może zrozumiesz czym się różni Twoje pisanie od tego co było i czym tamto się mogło bronić - włożoną pracą.
tak się składa że jeszcze na poemie to ja Ciebie broniłem, ale kogoś kto stoi w miejscu i nic nie robi trudno jest bronić. takie mam o Tobie zdanie

formy klasyczne, sądzę że warto opanować chociaż podstawy, uczą dyscypliny, uczą rytmu i tak na prawdę są zawsze na czasie .
co do przegadania to nie wiem, ja lubię przegadywać, to zależy od nas, problem kiedy jest to stwierdzenie oczywistych rzeczy typu ciepły promień słońca, to uważam za przegadanie.
czasami wydaje mi się, że powinny być warsztaty do tworzenia i używania konkretnych środków literackich. ale i to chyba zbędne. pisanie dziś to
samowolka,
można wszystko
byleby z sensem, bezsens też może mieć sens, a to czy zmienimy txt niech zależy od nas, ale jak umiemy pisać - udowodnić że potrafimy napisać taki wiersz że danej grupie krytycznej przejdzie przez gardło. tak sądzę, jak się ma umiejętności to można wszystko, ale trzeba umieć to udowodnić

Nie jestem filologiem, więc mogę napisać jedynie to co mi się wydaje w tym temacie. A wydaje mi się, że wiem, czemu nie piszemy dzisiaj jak klasycy romantyzmu, czemu uciekamy od form wzniosłych, od klasycznych rymów, od form "przegadanych" czyli wysyconych słowami, które mielą jedno i to samo w różnych odsłonach. Czemu uciekamy od tego w przeciwległą stronę?

Ponieważ kojarzą się nam z czymś takim:

https://scontent.fbud2-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/21766829_1922467551340910_7717875065457122940_n.jpg?oh=460b02ee4741af4e78bda87062aa5078&oe=5A78192F

hm. zabawne jest jedno. formy sylabiczne i rymowane regularnie trafiają na tym portalu jako propozycje na publikacje miesiąca (we wrześniu wiersz Doroty, ten mój który tu wygrał to też sylabiczny - rymowany). więc chyba błędnie się kojarzy, a może przede wszystkim dlatego że jak jest to dobrze zrobione to nawet nie zayważamy (?)

Więc taka jest moja refleksja, że być może rymy i formy uporządkowane powrócą do łask, ale język musi być już zupełnie inny.
Jakieś spore zmiany zaszły w języku, to co wzniosłe, stało się śmieszne. Piszemy tak jak mówimy, używamy języka prostego ale z finezją zaplatamy treść.

Mogę się mylić, ale dawne czasy nie powrócą.

przecież można i tak:
http://tnij.at/klasyczniej
wtedy nikt nie poczuje woni naftaliny ;-)

ale rzemiosło wymaga posiadania umiejętności, tak sądzę. opanowanie języka, tak jak masz haiku, tak? klasyczne i nie ale nie wszystko jest nim . futuryści sami siebie wykreślali z funkcji literackiej, dziś już nie mamy takiej samoswiadomosci, każdy poeta, i każdy krytyk. wiersze współcześnie są różne, i jak rozpoznać poete? sądzę że umiejętnością tworzenia w różnej formie, tj malarze. owszem są geniusze wlasnego stylu, którzy nie potrafią nic a robią cuda, ale miano typu idiot sawant danej dziedziny nie chciałbym nosić, a dla mnie to mniej więcej tyle.

myślę sobie, że niemal każdy świadomie piszący próbował się /z lepszym lub gorszym skutkiem/ z formami "klasycznymi", ewentualnie czuje taką potrzebę.
to całkiem naturalne.
za to zadziwia stan ciągłego zawieszenia w takich klimatach. ale tak już jest jedni lubia rybki, inni preferują akwarium, a jeszcze inni seks tylko na plaży ;-)

pewien konserwatyzm jest w pewnym procencie we wszystkich dziedzinach, normalne. najzabawniejsze jest kiedy wstawisz osmio dwunasto czy ileś tam zgloskowiec i ktoś zaczyna poprawiać bo mu jakieś słowo bardziej pasuje i burzy rytm w trzech miejscach i nawet tego nie zauważa, albo zmienia miejsca akcentów. taki krytyk w moim mniemaniu jest spalony (sam jestem bo zdarzyło mi się ) .
formy klasyczne mają znamię grafomanii, tak to wygląda w dzisiejszych czasach, stają się formą rozrywki po prostu, jak krzyżówki i dobrze,

Grzegorz. Z nielicznymi wyjątkami, to krzyżówki i gra w szachy przypominają - wg mnie - gdzie rozgryzienie treści jest wyczynem. Żeby chociaż były ładne...

*przypominają modne obecnie tu wiersze.

Ja mam wrażenie, że ostatnio na Poemaxie powstają coraz częściej jakieś dziwadła, których nie rozumiem i nie podobają mi się. Moim zdaniem niczego nie wnoszą. Za dużo z Witkacego, za mało z Herberta. Plus jakieś celowo tworzone gnioty (sam tak zrobiłem, ale jeden z userów nie dał mi wyboru, wstawił komentarz, zanim skończyłem poprawiać wiersz). Po co to? Dla "uzdrowienia portalu"? Z czego? Dla mnie w poezji zawsze ważniejszy był przekaz, niż forma. Bliżej mu do filozofii, niż do muzyki (współczesnej).
Tyle ode mnie.

Janusz, Tomek, Legenza - sami eksperci.

jeśli owe grono jest panaceum na uzdrowienie portalu
to ja wymiękam

Arti? Odpowiedziałabyś mi, czy masz pomysł uzdrowienia portalu. Na razie muszę pisać tak, bo mnie blokujesz. Ja myślę, że masz pomysł, ale go nie upublicznię.
A tak w ogóle, to "robienie poziomu" na siłę Portalowi raczej nie musi służyć. Przy takich budowlach często gubią się fundamenty. Czyli ludzie.

Szukasz choroby?
Może lepiej zapobiegać? Poczytaj klasyków, współczesnych. Bez uprzedzeń.
Treść jest wazna jak cholera. Ale do niej musi być w miarę przystająca forma. Sama treść to publicystyka.
A szukanie dziury w całym. , to nie pomoc.

Nie, nie szukam choroby. Wiem, że forma jest ważna, dlatego zresztą usiłuję się tu czegoś nauczyć, jestem na Portalu, praktycznie codziennie tu wchodzę, czasem kilka razy dziennie. Ja się zatrzymałem na latach 70-tych XX wieku. Czytuję, wbrew pozorom. I to nie ja szukam choroby, tylko Zenon Kwak i jego "klony". I wolę nie wiedzieć, kto to. Bo umie pisać i zna Portal od podszewki.

Odświeżam wątek, bo coraz więcej przybywa miałkich tekstów, nie wspominając zalewu haikami (wystarczy 3 linijki i już mamy poetę!). Proponuję jednak skorzystać z dostępnych tutaj porad:
http://poemax.pl/kontener/63-przepis-na-dobry-wiersz

nie

A ja tam wolę korzystać z watsztatów haiku i od niedawna prowadzonych warsztatów tworzenia haigi. Podoba mi się tam:)
I już samo słowo "zabawa" brzmi zachęcająco.
Nie ma co być przesadnym sztywniakiem panie m a r s i e
:)

Haiku wg mnie, nie należy traktować jako ZAMIENNIKA tradycyjnej poezji. Można je potraktować jako ćwiczenie poetyckie, które pozwala bardzo starannie dobierać słowa do wiersza. Jeden z przyjaciół, który lubi moją poezję, powiedział mi kiedyś: "piszesz haiku, bo się za nim ukrywasz. jest tak krótkie, że nie musisz się w nim wcale odsłaniać". I miał rację. Tradycyjny wiersz wymaga włożenia w niego kawałka siebie i rozpisania się.

Ty, Leno, chowasz się za haiku, ja natomiast użyłam go jako ćwiczenia na opanowanie mocy słów, lejących się zbyt obficie, z niekontrolowanym natężeniem. A przede wszystkim na odwrócenie kierunku strumienia - napisz o tym, co poza tobą, wycisz siebie. Warto.

Takie ćwiczenia robię często na spacerach z aparatem fotograficznym. Właśnie się wybieram. :) Pozdrawiam Cię Anita!

haiku to fajna rozrywka, że są tu warsztaty to się trochę posypało. i fakt, haiku dobrze uczy, to dobra sprawa, mało miejsca i dużo zasad do przestrzegania, to zdrowe

Ja haiku traktuję jako utwór poetycki. Nie jako żaden zamiennik. Nigdy bym w ten sposób nie pomyślała, o tej formie poetyckiej, wymagającej od autora wiele finezji.Sporo czytam ostatnio na ten temat i wiem, że dobre haiku jest jak dobra poezja, niejednoznaczne.
Działające na uczucia zarówno autora jak i czytelnika.
Po prostu staram się je polubić.
A poezja to poezja.
Mam natchnienie na minimalizm to piszę haiku
mam natchnienie na rymy
to piszę wiersz rymowany
mam natchnienie na układanie zwrotek
to piszę wiersz stroficzny
mam natchnienie na wygadanie się ciągiem
to piszę wiersz stychiczny
mam natchnienie na prostotę
to piszę jak najprościej
mam natchnienie na udziwnianie
to trochę pozakręcam
mam natchnienie na płacz
to łzy zamazują mi litery
ale ogólnie to jestem dziwna
i piszę dziwnie o moim dziwnym życiu
Ale czy pisze tradycyjnie
a co to jest poezja TRADYCYJNA