Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki


 

 

 

Nic mi się nie śni.

Tabletki na logiczne myślenie zmieniły moją fizyczność,

moje wnętrze do nikogo nie należy.

Fragment biblijnej opowieści burzy bieg wydarzeń,

echo głośniejsze od krzyku -

tragedia to życie, w którym będę coś musiał.

Mówienie prawdy jest jak zakład o śmierć.

Ktoś z nas skreśli znaki zapytania,

poczuje, jak to jest być zupełnie kimś innym.

Albo jak kochać w świecie, w którym nikt nie kocha.

Oślepiony światłem czuję się wyróżniony, ukoronowany bólem.

Strzelam ewangelią jak z karabinu, zbieram krwawe żniwo -

nikt mi nie wierzy.

Ilość odsłon: 1221

Komentarze

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-3

kwiecień 25, 2017 09:12

Ja nie czuję bólu. Raczej ekshibicjonizm w tekście.
Pozdrawiam.

kwiecień 25, 2017 09:07

Średnio. Czuć ból, ale zamiast pokazać coś intymnego, własnego, autor idzie w patos. Frazy są "nie takie", jak trzeba. Jakby peel uciekał od tego co w nim tkwi.

Pozdrawiam

kwiecień 25, 2017 00:10

faktycznie strzelasz, ale nic nie zatrzymało

Konto usunięte

2-32-32-32-32-32-3

kwiecień 24, 2017 23:07

Echo głośniejsze od krzyku ! :)

kwiecień 24, 2017 22:03

Jest tu coś, co zatrzymuje, ale nie do końca wierzę temu tekstowi, no może taki był zamiar biorąc pod uwagę ostatni wers :)
ale... tu np.
"tragedia to życie, w którym będę coś musiał"-----> czy raczej życie, w którym ... to tragedia?
"jak kochać w świecie, w którym nikt nie kocha"------> jakoś kojarzy mi się z małym księciem i Kasią Sobczyk :) "w świecie gdzie nikt nie kocha róż na zawsze ktoś pozostał sam"
Nie wiem czy mi się podoba czy nie... z pewnością do doszlifowania, teraz tak neutralnie, ale wrócę jeszcze.
Pozdrawiam :)

kwiecień 24, 2017 20:13

Są momenty:)

Konto usunięte

2-32-32-32-32-3

kwiecień 24, 2017 19:15

"Albo jak kochać w świecie, w którym nikt nie kocha.

Oślepiony światłem czuję się wyróżniony, ukoronowany bólem."

tym razem pierdolisz farmazony.

Konto usunięte

2-42-4

kwiecień 24, 2017 18:07

Trochę egzaltowany ale dobry. Mi się podoba. :)

kwiecień 24, 2017 15:21

Bardzo smutny wiersz, który zmusza do myślenia.
Czasem warto zastanowić się nad sobą i ocenić samego siebie.
Pozdrawiam