Zanim sen

Nie będę cię już straszył

scyzorykiem taty i blizną.

Dzieci o naszych imionach,

uśmiechają się do mnie.

Napiąć mięśnie twarzy,

czy po prostu się odwrócić?

W moich snach ciągle czekasz.

Jesteś o umówionej godzinie,

machasz ręką na drewnianym moście.

Porywa mnie rwący i szeroki nurt.

Zielony krzew splata nasze dłonie.

I wtedy rzeka całkiem wysycha.

Twoje kartki z bieszczadzkich pasm,

idą długi miesiąc i nie dochodzą.

Dni w czerwcu robią się coraz krótsze.

Słońce ukradkiem wstaje, gdy jeszcze śpię.

A potem to już tylko kłamie, że świeci.

Dlatego, chcę Ci się oświadczyć,

zanim znów usnę.

Ilość odsłon: 1206

2-4

luty 18, 2020 04:06

Pomieszam w nim jeszcze.

2-4

luty 17, 2020 20:50

Dziękuję Lena. Właśnie tak, wezbrane emocje. :)
Xlax, dzięki wielkie za odwiedziny i już go więcej nie
łamię :)

2-5 2-5

luty 17, 2020 13:45

Podoba, mi się ten wiersz. Dużo w nim emocji, ładnie podanych. Pozdrawiam.

2-5 2-5 2-5 2-5 2-5

luty 17, 2020 13:15

Nie łam wersów w połowie. "idą tydzień, dwa, aż w końcu nie dochodzą." - brzmi niezręcznie...

Spis rzeczy