Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem 
Spis rzeczy
- Debiuty - Okolice Poezji
- Debiuty - Prozaicznie
- Debiuty - Grafika i art
- Debiuty - Stopklatka
- Baza Poezji Polskiej
- Poradnik Literacki
- Krytyka Poetycka
- Dział Warsztatów
- Nasze Konkursy
- Katedra Światła
- УКРАЇНА
Akcje promocyjne
- Konkurs "KOBIETA" 2020
- Konkurs "Wiosna" 2023
- NAJLEPSZE PUBLIKACJE
- Publikacje Czerwca '18
- Publikacje czerwca '19
- Publikacje grudnia '17
- Publikacje grudnia '18
- Publikacje grudnia '19
- Publikacje kwietnia '18
- Publikacje kwietnia '19
- Publikacje lata '18
- Publikacje lipca '17
- Publikacje lipca '19
- Publikacje listopada '17
- Publikacje listopada '18
- Publikacje listopada '19
- Publikacje lutego '18
- Publikacje lutego '19
- Publikacje maja '18
- Publikacje marca '18
- Publikacje marca '19
- Publikacje października '17
- Publikacje października '18
- Publikacje października '19
- Publikacje sierpnia '17
- Publikacje sierpnia '19
- Publikacje stycznia '18
- Publikacje stycznia '19
- Publikacje Stycznia '20
- Publikacje września '17
- Publikacje września '18
- Publikacje września '19
Inne
Forum
MW
Telluryczne linie
Pamięć tonie w studni razem z pyłkami kwiatów,
nieznanymi twarzami, które nie zdążyły oddechem
ogrzać domu. Zapach drożdżowej babki zaprasza
do stołu. W tym roku święta przyszły cicho,
bez zbędnej czułości.
Zza szyby witają mnie oczy w oprawie zmarszczek.
Śledzą wróble ulatujące w przeszłość
razem z przewodami. Kilka niezdarnych trzepotów
i po nich. Powietrze opustoszeje. Ale to za chwilę.
Na razie lukier, który smakuje rozstaniem.
Przez sekundę czuję, że mój czas się zwija
i pęka jak kora brzozy.
Bieleje.
Ilość odsłon: 871
Komentarze
x l a x
luty 25, 2020 15:16
Nastrój skrajnie pesymistyczny; prawdopodobnie wiersz miał taki cel. Fajny 'zwrot akcji' : "Powietrze opustoszeje. Ale to za chwilę." Dobry tekst, nie pozostawiający nadziei (sic!)