Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki



  zamyka mnie w sobie
  szczelnie ogrodzona studnia
  pełna pereł powietrza
  co rwą się na wolność
  nie spuszczana z oka
  pstrość zbliżających się punktów

  porozgałęziaj
  porozstępuj
  rozprosz wzrok w wodnym labiryncie

  puszczaj
Ilość odsłon: 897

Komentarze

kwiecień 18, 2020 20:25

A ja to zadumany jestem, więc różny myśli przychodzą mi do głowy :)

kwiecień 17, 2020 21:23

Hej!
fajnie, że zechcieliście zostawić ślad pod wierszem
i skojarzenia jakie nasunęły się po przeczytaniu
bo w mojej głowie były myśli różne różniste podczas pisania
serio
dlatego tytuł raz był taki raz inny
a w końcu nie ma go wcale...
może do czasu...
zobaczymy:)
dzięki piękne:)
pozdrawiam serdecznie wszystkich!

kwiecień 17, 2020 17:41

Mam dziwne skojarzenie z maseczką w których od wczoraj wszyscy chodzimy, ja nawet w niej śpię :D.
Tylko skąd tyle wody? W studni rzeczywiście jest jej sporo
Pozdrawiam

pit

2-3

kwiecień 17, 2020 12:22

dziwnie... zatrzymałaś... albo i wcale nie dziwnie... a tak na poważnie, to można rozumieć wielotorowo...
pozdrawiam serdecznie :-)

Konto usunięte

2-5

kwiecień 16, 2020 16:09

zaklęta w studni... ładnie. lubię Twoje obrazki, Dziwna. pozdrawiam :)

kwiecień 16, 2020 12:08

Szkoda, że nie ma tytułu. W nocy widziałam, że chyba był, ale się zmył i zostały same gwiazdki.

Mam dwojakie odczucie:
Primo - sprawy bieżące koronawirusowe
Secundo - sprawy bieżące wiosenniejące.

Widziałabym inne słowo niżeli >puszczaj<, coś
nieoczywistego, dwuznacznego.

Osobiście skłaniam się do Secundo, bo słońce za oknem.
Pozdrawiam.