Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Jest takie drzewo,
które niczego nie poszukuje.
Stoi  nieruchome, świadome siebie.

Codziennie odwiedza je stara kobieta.
Z daleka wyglądają jak obraz malowany
na wielkim płótnie. Nie znam jej życia,
ale rozpoznaję twarz, pełną spokoju i słońca.
Czasami mówi do siebie. Zazdroszczę.
Ona już wszystko posiadła.

To ja szukam 
Ilość odsłon: 910

Komentarze

kwiecień 18, 2020 20:48

Ten początek z poszukującym(mobilnym) drzewem mało przekonujący, wręcz niezgrabny... Rozumiem, że trzeba zrobić jakieś intro, ale czemu takie dziwne?
Pozdrawiam

kwiecień 18, 2020 20:21

...a po co? Niech duży rośnie

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

kwiecień 18, 2020 19:47

Mithril - Dzięki, żebyś jeszcze koronawirusa zamroził

kwiecień 18, 2020 17:42

...eeetam

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

kwiecień 18, 2020 00:14

pit - dzięki za spotkanie z wierszem. Pozdrawiam.

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

kwiecień 18, 2020 00:12

Tak Leszku, trzeba mieć odwagę:)

kwiecień 17, 2020 18:36

Oo, zazdrościć starszym ludziom to nowość, zawsze było odwrotnie.
Pozdrawiam

pit

2-3

kwiecień 17, 2020 12:16

utwór zatrzymuje... wcale nie przypadkowo... ;-)

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

kwiecień 17, 2020 00:24

Dzięki za komentarz, ale to nie przypadek

kwiecień 17, 2020 00:15

Bardziej Wiersz dla siebie, bo PL wciąż poszukuje, wciąż nie odnajduje.
Pozdrawiam.