jedliśmy właśnie śniadanie kiedy

do salonu weszła justyna bargielska

z pewną dozą nieśmiałości

poprosiła o szklankę wody

ciepła zimna z cytryną bez

zapytałam

z kranu

też piję kranówkę

no chyba że akurat wino

ale musi być białe

no chyba że akurat chcę rozbawić

pewnego bardzo smutnego poetę

na pewnym jeszcze bardziej niż on

smutnym portalu poetyckim

to wtedy zabarwiam zęby i język

na czerwono

szczerzę się

ale on i tak się nie uśmiecha

justyna pije

strużki wody spływają po brodzie

wcale ich nie wyciera

fascynuje mnie jej łapczywość

zaczynamy świergotać

o swoich pierwszych chłopakach

pierwszym orgaźmie

papierosie

maciek otwiera okno

zanim wróci do rozmowy z foksem

siedzimy już jak dwie synogarlice

na najwyższej gałęzi gruszy

maciek jest moim pierwszym chłopakiem

który dokładnie wie kiedy otworzyć okno

foks ma syna przez którego o mały włos

nie przestała się w nim kochać 

pewna sprzedawczyni

maciek też ma syna który o mały włos

ja nie mam dzieci

bargielskiej nie pytam

poznałyśmy się przed chwilą

może nie wypada

co to

wskazuje na kolorowe refleksy

w najdalszej części ogrodu

takie tam 

dwa

z zasuszonych różowych tulipanów

piórek i mysich ogonków

przykryłam denkami od butelek

przysypałam ziemią

a te mysie to po co

po pstro