Za dużo nas, natura próbuje się uwolnić, w końcu dojdzie do jakiejś sensownej równowagi
Pozdrawiam

chyba, i na szczęście zarażamy się w postępie geometrycznym ...znikamy liniowo...wiersz bardzo mi się podoba. Trzeba dokumentować te ciężkie czasy, z nadzieją, że kiedyś zajrzymy do archiwalnej szuflady czując ulgę, że już dawno i nieprawda.

no to pojechałeś 3 strofa jest najlepsza i jaka realna smutna )))pozdrawiam dużo zdrowia Paweł

Hej, Marku!
Faktycznie, bardzo dawno nic nie zamieściłem.
Dzięki za komentarz, od tytułu wszystko się zaczęło.
Sam się zastanawiam, czy kiedyś będzie nam się chciało czytać wiersze o tej zarazie. Ale co tam, najważniejsze, żeby w końcu sobie poszła ;-)

Mithril... eeetam. A nawet: phi!

Witaj Pawle, wreszcie ;-) udał ci się tytuł.
Wiersz bardzo pomysłowy; duża wartość archiwalna - miło będzie poczytać, jak już to wszystko minie. Końcówka mocna. Pozdrawiam

...eeetam