Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Chodź!

Wyczaruję ci gwiazdkę na niebie

jeśli weźmiesz ją sama

niesłodką będzie

   przyjdź!

   a stokrotki pozamieniam w róże

   i dam ci magnolie

   i sam cię poniosę

Marzenia jak fiołki

są kruche i topnieją

   spełnione mają

   życiodajną siłę

   siłę co przebija

   pancerze i skały

zobacz zachód słońca

jasny od purpury

dotknij czerni nocy

i bladego świtu

ja zawsze tam jestem

i czekam na ciebie

   My dwoje

   to niebo i ziemia

   kiedy się połączymy

   wydamy owoce

   świeże i soczyste

   z czasem dojrzewają

   są pełne nadziei

   i niosą pierwiastek

   rosnący jak pączki

   w jasną stronę dziejów

                   
Ilość odsłon: 713

Komentarze

maj 19, 2020 21:44

Dzięki Asiu za wnikliwość, bo wiadomo, jak jest jeden to o jeden za dużo :)
Pozdróweczka

maj 19, 2020 20:37

a tak sobie jeszcze raz czytam i... wciąż tu jest, wciąż go widzę - pozbądź się jedynego przecinka (nie pisałam wcześniej, bo... nie chciałam się czepiać)
:)))

maj 19, 2020 20:35

Dzięki Mithril, dokładnie tak
Pozdrawiam

maj 19, 2020 16:33

...cukier w cukrze na potrzebę sztambucha

maj 19, 2020 13:23

Witaj Tutejsza, napisałem ten wiersz siedem lat temu i nigdzie dotąd nie publikowałem, bo się bałem krytyki.
A tu takie kwiatki :)
Pozdrawiam serdecznie

Witaj ais, dziękuję za podobanie, chyba będę częściej publikować.
Pozdrawiam serdecznie

maj 19, 2020 13:18

Dziękuję Joasiu, nie spodziewałem się tak pozytywnego odbioru.
Niezmiernie mi miło :)
Pozdrawiam serdecznie

Witaj Ado, bardzo przeuroczy komentarz
Pozdrawiam serdecznie

maj 19, 2020 13:10

Bardzo mi się podoba!
Pozdrowionka!

Konto usunięte

2-5

maj 19, 2020 11:33

Urocze, Leszku. Pozdrawiam serdecznie :)

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

maj 19, 2020 11:10

Przeurocze są te zaloty:) - pozdrawiam.

maj 18, 2020 21:39

Jej, jak ładnie,
spokojnie i optymistycznie.
Pozdrawiam