Czorcik

Dzień osiemdziesiąty pierwszy

Dzień mruga do mnie zezowatym okiem;
słoneczne ściegi porozpruwał wietrzyk.
Chociaż, przyrodo, pachniesz złotym miodem,
złowróżbne sny chyboczą mą kołyską.
(łup, łup - wykopią ci grób)

Pójdę na spacer polem, pośród krzewów,
zaczerpnę powietrza i czerwonych maków,
zadmę w trąby i wezwę ducha lasu.
Pozrywamy splątane pajęczyny.
(oj dana, jedna maska już sprana)

Potem siądę i wypiję piwo
przy długiej ławie, z gromadą kamratów.
Dołączy do nas czarodziejska pani,
w tęczowej sukni, z bukietem konwalii.
(karzeł na zgorzeli,bo diabli go wzięli)

Ilość odsłon: 760

Czorcik

2-4 2-4 2-4

czerwiec 05, 2020 11:18

Drodzy autorzy, dziękuję bardzo za przychylne komentarze. Serdecznie Was pozdrawiam i życzę siły ducha. Humor jest bardzo wskazany.
Życzę dużo zdrowia Wszystkim.

Joanna-d-m

2-5

maj 31, 2020 21:39

Szczerze uśmiechnęłam się, bo miło przeczytać taki wiersz - szczególnie przed snem.
Małgosiu dużo zdrowia Tobie życzę w połączeniu z dobrym humorem, jak tu :)
Pozdrawiam serdecznie

Welles horse eats eggs

2-4

maj 31, 2020 08:01

"łup, łup - wykopią ci grób"
haha :)

Konto usunięte

2-4 2-4

maj 30, 2020 18:42

kurcze, świetne, wyważone i dobre, poprawiło mi utrzymany w dramatycznej konwencji dzień, dzięki :)

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

maj 30, 2020 11:52

Ładnie i z humorem, miło Cię czytać Czorciku
Pozdrawiam