Twoja przeglądarka nie obsługuje JavaScript, który jest wymagany aby wygodnie korzystać ze wszystkich funkcji naszego serwisu. Proponujemy, abyś zaktualizował/zaktualizowała Twoją przeglądarkę na nowocześniejszą, na przykład Google Chrome lub Operę Oczywiście jeśli nie chcesz zaktualizować swojej przeglądarki, nie zmuszamy Cię do tego, nadal możesz przeglądać bez większych problemów nasze zasoby.

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem

lu*

*** (ludzie zapominają)

ludzie zapominają

ale drzewa modlą się ciągle

nie klepią pacierzy

sosny są strzelistymi świecznikami

płoną harmonią

świerki rozkładają ręce

oto czym jesteśmy

jabłonie

przygarniają w ramiona cień katedr

w szorstkiej korze więcej czułości

niż w marmurowych posągach świętych

wybacz mi szorstkość czoła

i pogubione słowa

kocham drzewa

kocham

oto czym jesteśmy

Ilość odsłon: 1830

← Poprzednia 1 2 Następna →

Konto usunięte

2-4 2-4

czerwiec 07, 2020 16:57

naprawdę dobre :) zwłaszcza myśl na zakończenie mi się podoba

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

czerwiec 07, 2020 15:55

Bardzo ekologiczny wiersz a na moim osiedlu widzę że wielu nie lubi drzew.
I to mnie niepokoi :(
Pozdrawiam

← Poprzednia 1 2 Następna →

Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem

Spis rzeczy

Akcje promocyjne

Inne

Forum

lu*

*** (ludzie zapominają)

Komentarze