Dziękuję za komentarz

Pozdrawiam

Jak się już sięga do symboliki gołębic, to jest to poważne i uduchowione
Pozdrawiam

Polecam się :)

A Wenus to do mojego komentarza, czy do wiersza? Czy w ogóle z dupy?

Nie rozumiem, co komu przeszkadza, że jedno sobie pisze, a drugie czyta z podobaniem.

Ludzie wolą gównem rzucić niż uśmiechem. I specjalnie się ku temu zesrają, choć spiąć policzki łatwiej i zdrowiej ;)

dziękuję Tutejsza za piękny komentarz
dobra analiza ;)

pozdrawiam

Od wydmuszki do wiersza droga jest usłana natchnionymi wieprzami. Za dużo i za mocno.

Pozwolę sobie swoje skojarzenia przedstawić:

"jak gołębice
mkną do plejad swych prawd"

Kto widział stado gołębi kołujące na niebie, ten wie, że potrafią urzec widokiem. Pytanie - dokąd tak mkną? Po co? I tu jest odpowiedź. Mają swoje prawdy, a nawet całe plejady tych prawd. My ich nie znamy, one tak. Patrzymy tylko. Tu mamy jeszcze same "gołębice", a więc to słynne zamyślenie kobiece, które niepokoi i intryguje spostrzegającego je mężczyznę. Wie, że to może być "idea", która zapoczątkuje wszechświat, jakiego do tej pory nie znał.

"pędzi
jak nieznane gatunki

stada"

Piękny widok natury. Nie trzeba jej znać dogłębnie, ze szkiełkiem i okiem, żeby podziwiać, czuć pokorę przed jej siłą i integrować się z nią. Wierzyć, że ma swój mechanizm, który nas stworzył i pozwoli nam poczuć, czym jest życie. Wcale nie lepiej czy gorzej niż gatunkom innym niż homo sapiens.

Pozostałe metafory wydają się dość proste przy tych ;)

A wszystkie są piękne, jak dla mnie.

Szerokie obrazy z niewielkiej ilości słów, ale dużej dozy wyobraźni i skojarzeń.

No, ale ja tam zawsze wyczytam, co chcę i potrzebuję ;)

Miłego dzionka :)

'impregnowana' a to dobre ;)

;)

Żartujesz ?........ja jestem impregnowana....baw się dobrze....pisz....i rób co chcesz.... pozdrawiam :)

umbra jeśli cię uraziłem w komentarzach pod moim wierszem to przepraszam
pewnie że biorę twoje słowa do siebie ;))

pozdrawiam i miłego wieczoru ;)