Ponadczasowość lub ogólnikowość często są bronią /sic!/ obusieczną.
A drugiej strony:
- nie zawsze potrafią ustrzec przed nijakością
- nie daje szansy, by czytelnik mógł się identyfikować z treścią lub odnieść do przekazu.

Podoba mi się

Tematyka starożytna odczytana na nowo. Tutuł zmakomity. Świetnie oddaje wraz z treścią nasze ludzkie emocje: nie dasz rady zaspokoić głodu, wszędzie złe twarze - kwintesencja ludzkiej natury :/
A wszystko dla chwili: uniesienia, chwały, władzy? Berlo zamieni się w patyk,,,

Dzięki za ciekawy wiersz

Pozdrawiam

Leszku, dziękuję za pozostawione słowa:)

Jest treść a szczególnie puenta bardzo aktualna
Pozdrawiam

dopisek: tak, to męskie dywagacje.

Joanno, to między innymi o nieuchronności losu. Jeszcze drobną korektę dałam, bo to -razem stworzymy więcej- przypominało hasło polityczne, chociaż w wierszu można dostrzec aktualne odniesienia. Dziękuję za wnikliwe czytanie.

„Myślałem, że razem stworzymy więcej.” - z pierwszej strofy
"Straciłeś. Ktoś rzucił klątwę" - z drugiej strofy

więc korekta komentarza -
dwóch, tej samej płci
chyba, że błąd Autora

Rozmowa dwojga na pograniczu zdumienia, na pograniczu, ponieważ granice zdumienia (dla mnie) wciąż są zaskakujące - otwarte jak zdradzieckie wrota głodu... i nienawiści, nawet do samego siebie
bo na innych nie ma co liczyć - tak odbieram,
chociaż niekoniecznie się zgadzam.
Pozdrawiam