W swoim czasie sporo z bezdomnymi rozmawiałem, kiedy czekałem na dworcu na pociąg: była tam pani, która lubiła ze mną rozmawiać, był miły staruszek, widać, że inteligentny człowiek, i był gość, któremu bym nigdy nie zaufał, miał w oczach coś takiego, że mnie od niego odpychało, i ten gość namawiał mnie, żebym pozwolił ukraść mu torbę, którą ta starsza pani zostawiła mi, żebym jej popilnował. W tunelach na centralnym, za ścianami przejść podziemnych w Warszawie jest odrębne miasto bezdomnych, oni tam mają własną hierarchię, własne układy, swoich własnych rządzących, jeden ma więcej, drugi mniej. Słynna historia z Zielonej Góry, o "królu" bezdomnych. To też są ludzie i są na ulicy z różnych powodów, i są różni.

Bieda to zło i niekoniecznie uszlachetnia, nie przypisujmy biednym hurtowo cech, jakby byli odrębnym gatunkiem człowieka.

...protoplaści kamperów, prekursorzy i krzewiciele diogenesowkiej "przestrzeni", loża dla Platona uważana za zbyteczną, którą należy eksterminować. Eksterioryści widzący więcej niż uziemieni ekonomią patrzący.

- w końcu Ci, którym zwolennicy sefory zarzucają nieprzychylność, z taką zapalczywością, budowanemu "ładowi".

- To ludzie, którym bliżej do człowieka, niż odjebanym markowo "świniom" z oczywistym brakiem urazy do Świń z mojej strony.

Dzięki imre. Stary wiersz wziąłem do liftingu i oto, co wyszło. Takie tam wspominki...

Lubię długie wersy- dają mi czas do namysłu i zacierają granice liryki i prozy

Całość poprowadzona ciekawymi środkami

Ogólnie podoba mi się

Pozdrawiam