Stefan

pokłosie bilokacji

dłonie za plecami ślepego zaułku

szukają wstydu wplątanego bezimienną

pauzą międzyciszy

teraz mamy nawyk uśmiechania się przez dzieci

do swoich trosk zamkniętych palcami

dawno nie spełnionych oczekiwań bliskości

i smaku wilgoci

nocnej rzęsy tęsknoty

do prostego słowa

Ilość odsłon: 647

aidegaart

2-5 2-5

sierpień 09, 2020 23:01

Kolejny generator wniosków oczywistych.

Joanna-d-m

2-5

sierpień 09, 2020 23:01

O,o - przeczytałam raz jeszcze i...
wróć -
"bez słonawego"

Joanna-d-m

2-5

sierpień 09, 2020 22:34

Pierwsza strofa udziwniona (a powinna wprowadzić czytelnika)
Druga jest piękna, nawet cudowna
Trzecia... hmm... może:
o słonawym smaku
prostego słowa

Mimo wszystko, mi się podoba

Pozdrawiam

Nuria Nowak

2-4 2-4 2-4 2-4

sierpień 09, 2020 22:01

Druga strofa pięknie i prawdziwie mówi.
Pierwsza wg mnie nie przystaje do reszty, a trzecią zapisałabym tak:
"i smaku
prostego słowa"

Pozdrawiam.

x l a x

2-5 2-5 2-5 2-5

sierpień 09, 2020 21:00

Przekaz, jaki by nie był, nie wyłania się z tekstu z powodu chaotycznego prowadzenia myśli. Koszmarna metafora dopełniaczowa "nocna rzęsa tęsknoty" kładzie tekst w końcu na łopatki.

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

sierpień 09, 2020 20:57

Nigdy nie doświadczyłem bilokacji więc trudno mi sie odnieść do tego tekstu.

Mithril

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

sierpień 09, 2020 17:08

...tylko druga, reszta(?) to bełkot